дыядо́хі

(гр. diadochos = пераемнік)

палкаводцы Аляксандра Македонскага, якія пасля яго смерці падзялілі паміж сабой створаную ім імперыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэцыдыві́ст

(ад лац. recidivus = які аднаўляецца, варочаецца)

асоба, якая пасля адбывання пакарання за злачынства, паўторна зрабіла злачынства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трансура́ны

(ад транс- + уран)

штучна атрыманыя радыеактыўныя хімічныя элементы, якія ў перыядычнай сістэме элементаў размешчаны пасля урану.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

е, нескл., н.

Шостая літара беларускага алфавіта, якая абазначае: а) пасля зычных — галосны «э» і мяккасць папярэдняга зычнага, напрыклад, «хлеб — хльэб»; б) пасля галосных, «ў», раздзяляльнага мяккага знака, апострафа і ў пачатку слова — два гукі: «й» і «э», напрыклад, «мае — майэ», «здароўе — здароўйэ», «лье — льйэ», «п’е — пйэ», «ехаць — йэхаць». Вялікае Е.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праштурмава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., што.

Разм. Штурмуючы, прайсці, захапіць што‑н. Як пасля стала відаць з нямецкіх паводзін, планы іхнія, на гэты момант, тут былі такія: як бы там ні было, а прайсці грунтавой дарогай, каб пасля зноў выбіцца на шашу. А перад гэтым праштурмаваць шырокім авіяцыйным налётам мясцовасць. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грам м. Gramm n -s, -e (скар. g) (пасля ліч. pl -);

пяць грамаў fünf Gramm;

◊

ні граму разм. nicht die Bóhne

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

акрыя́ць (пасля хваробы) sich erhólen, wíeder auf den Béinen sein, zu Kräften kómmen*, wíeder áufkommen*; перан. wíeder Mut fássen, sich ermánnen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

за́раз прысл.

1. (цяпер) gleich, jetzt, im Áugenblick;

2.:

за́раз жа (неадкладна) sofórt;

за́раз жа пасля́ чаго-н. gleich nach (D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

імперыя́л, ‑а, м.

Руская залатая манета (з 1775 г. вартасцю 10 рублёў, а пасля 1897 г. да рэвалюцыі — 15 рублёў).

[Ад лац. imperialis — імператарскі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэрферо́н, ‑у, м.

Рэчыва, якое выпрацоўваецца клеткамі пасля кантакту з вірусам і робіць іх больш-менш неўспрымальнымі да віруснай інфекцыі.

[Лац. inter — паміж і ferro — нясу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)