Пу́ста ’нежылое памяшканне, пустата’ (Ян.); параўн. серб.-харв. пу̏ста ’стэп’, макед. пуста ’тс’, славен. pusta ’стэп; пустэльня’, пра старажытнасць якіх сведчыць і запазычанае венг. puszta ’тс’, што, відаць, дае падставы для рэканструкцыі прасл. *pusta ’бязлюднае месца, пустэльня’ (субстантываваны прыметнік ад *pustъ, гл. пусты).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кабіне́т

(фр. cabinet)

1) службовае памяшканне ва ўстанове, на прадпрыемстве для адказнага работніка;

2) рабочы пакой у кватэры;

3) памяшканне, абсталяванае для заняткаў, працэдур (у навучальных установах, паліклініках і інш.);

4) урад у некаторых краінах (напр. к. міністраў).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

нара́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які робіцца па нараду (у 1 знач.). Нарадныя работы.

2. у знач. наз. нара́дная, ‑ай, ж. Памяшканне, дзе выдаюць, атрымліваюць нарады на работу. Мы сабраліся на трэцім паверсе шахтакіраўніцтва ў вялікай зале-нараднай. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жы́тніца, ‑ы, ж.

1. Уст. Памяшканне для захоўвання збожжа; свіран.

2. перан. Хлебародная вобласць краіны, якая забяспечвае хлебам іншыя мясцовасці. Украіна — жытніца СССР.

3. Разм. Жытняя салома. Волька па-мужчынску падхоплівала .. [віламі] жытніцу і кідала яе ў тарпу. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змро́чны

1. (цёмны) dnkel;

змро́чнае памяшка́нне ein dnkler Raum;

змро́чнае надво́р’е trübes Wtter;

2. (пануры) fnster;

3. перан. (цяжкі, беспрасветны) hffnungslos

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кле́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Памяшканне для птушак і жывёлін, сценкі якога зроблены з металічных або драўляных прутоў. Клетка для птушак. Трымаць трусоў у клетцы. // Разм. Малы пакой, цеснае памяшканне. У адной клетцы-каморцы — Рыгор. Той, з кім марыла [Наталля] безупынна ісці на змаганне, ухарошваць жыццё кіпучым полымем рэвалюцыйнага натхнення. Гартны. // Тое, што і клець (у 2 знач.). Клетка пад’ёмніка.

2. Спосаб складання дроў, дошак, цэглы і пад. у выглядзе чатырохвугольніка. Клетка цэглы. Злажыць дровы ў клетку.

3. Чатырохвугольнік, нарысаваны, начэрчаны на паверхні чаго‑н. Клетка шахматнай дошкі. Тканіна ў клетку.

4. Элементарная адзінка будовы жывога арганізма, якая складаецца з ядра, пратаплазмы і абалонкі. Раслінная клетка. Жывёльная клетка.

•••

Грудная клетка — частка шкілета, якая складаецца з рэбраў, грудзіны, пазванкоў і змяшчае ў сабе сэрца, лёгкія, стрававод.

Лесвічная клеткапамяшканне ў доме для лесвіцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэкана́т

(ням. Dekanat, ад с.-лац. decanatus)

кіраўніцтва факультэта на чале з дэканам, а таксама памяшканне, дзе яна знаходзіцца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сакры́стыя

(с.-лац. sacristia)

асобнае памяшканне ў каталіцкім храме, дзе захоўваюцца прыналежнасці культу і дзе ксёндз рыхтуецца да службы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цір1

(фр. tir)

закрытае ці паўзакрытае памяшканне для вучэбнай і трэніровачнай стральбы з ручной агнястрэльнай і пнеўматычнай зброі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

чайхана́

(перс. ćaj-chane, ад кіт. ćhâ = чай + перс. chane = памяшканне)

чайная ў краінах Сярэд. Азіі і ў Іране.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)