падве́сіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; заг. падвесь; зак., што.

Прымацаваць пад чым‑н., над чым‑н., да чаго‑н. у вісячым становішчы. Падвесіць каўбасы пад страхой. □ Антось падвесіў на вешала над комінам анучы, каб прасохлі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прына́дны, ‑ая, ‑ае.

Прываблівы, прывабны, спакуслівы. Вокны ў пакоі пана падлоўчага святлелі прынадным бляскам. Колас. Так кружыцца маюць звычай Часта чайкі над вадою Над прынаднаю здабычай. Крапіва. [Яша] крыху паблукала між дрэў, шукаючы прынадную мясцінку. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бюве́т

(фр. buvette = прылавак)

збудаванне над мінеральнай крыніцай, адкуль непасрэдна бяруць ваду для шцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вібраско́п

(ад вібра- + -скоп)

прыбор для назірання над механічнымі ваганнямі частак машын і канструкцый.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дамінава́ць, даміні́раваць

(лац. dominari)

1) пераважаць, панаваць, быць асноўным;

2) узвышацца над навакольнай мясцовасцю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

капёр

(рус. копёр, ад ням. Käpfer = галава бруса)

збудаванне над шахтай для ўстаноўкі пад’ёмніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

му́тулы

(лац. mutuli)

архіт. плоскія нахільныя выступы над выноснай плітой карніза ў дарычным ордэры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сейсмаізаля́цыя

(ад сейсма- + ізаляцыя)

абарона збудаванняў ад землетрасенняў шляхам размяшчэння над фундаментамі дэмпферных праслоек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Паве́рх ’частка будынка, у якой памяшканні знаходзяцца на адным узроўні; рад прадметаў над другім’ (ТСБМ, Гарэц.). Паводле Крамко (Гіст. лекс., 255), у бел. м. наватвор пач. XX ст. Гл. верх.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жартава́ць несов.

1. (весело и забавно говорить, поступать) шути́ть;

2. (з каго, чаго) шути́ть (над кем, чем), труни́ть (над кем, чем);

3. (говорить остроты) остри́ть, остросло́вить;

4. (относиться к кому-, чему-л. несерьёзно) шути́ть, игра́ть;

◊ жарту́еш! — шу́тишь!;

ж. з агнём — шути́ть с огнём

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)