unoccupied [ˌʌnˈɒkjupaɪd] adj.

1. незаня́ты, вака́нтны, пусты́ (месца, пасада)

2. во́льны, свабо́дны;

unoccupied moments во́льныя хвілі́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прарадзі́ма, ‑ы, ж.

Самае старажытнае, першапачатковае месца пражывання таго ці іншага племені, народа, той ці іншай пароды жывёл і пад.; месца, дзе першапачаткова зарадзілася, з’явілася што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

качава́ць, качую, качуеш, начуе; незак.

Весці неаселы спосаб жыцця, пераязджаць з месца на месца; вандраваць. На чоўне прасмоленым з даўніх часоў Па хвалях крутых качую. А. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нараві́ць, -раўлю́, -ро́віш, -ро́віць; незак.

1. Дагаджаць.

Госцю трэба н.

2. з інф. і злуч. «каб». Імкнуцца, старацца.

Конь увесь час наравіў сарвацца з месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пару́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

Незаконная высечка лесу, а таксама месца, дзе высякаецца лес.

|| прым. пару́бачны, -ая, -ае (спец.).

Парубачныя рэшткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патае́мны, -ая, -ае.

1. Скрыты ад іншых; сакрэтны.

Патаемнае месца.

Патаемная размова.

2. Загадкавы, таямнічы.

У іх дзеяннях было нешта патаемнае.

|| наз. патае́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́дступ, -у, м.

1. гл. падступіць.

2. звычайна мн. -ы, -аў. Месца, шлях для падыходу, прыбліжэння да чаго-н.

Баі ішлі на подступах да горада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

да́леч, -ы, мн. да́лечы, -аў, ж. (разм.).

1. Далёкае месца, аддаленая мясцовасць.

Не паеду ў такую д.

2. Вялікая прастора, прасцяг.

Блакітная д. над галавой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загі́б, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Загнутае месца, выгін.

З. ліста.

З. ракі.

2. перан. Дапушчэнне шкодных крайнасцей у ажыццяўленні чаго-н.

Левы з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вадасцёк, -а, мн. -і, -аў, м.

Збудаванне для адводу, сцёку вады, а таксама пакатае месца, па якім сцякае вада.

|| прым. вадасцёкавы, -ая, -ае.

Вадасцёкавая труба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)