Завел́ькі ’завялікі’ (Сл. паўн.-зах.). З польск. zawielki ’тс’: za ’надта’ + wielki ’вялікі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Кажушма́н, кожушман ’вялікі шчупак’ (ТС). Адпаведнікаў няма, вузкарэгіянальнае ўтварэнне ад кажушак 2 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Таўсты́ ’тоўсты’ (докш., Янк. Мат.; Касп., Сл. ПЗБ), ’вялікі’ (Жд. 1). Гл. то́ўсты.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Grizzly, grizzly bear
вялі́кі дзікі́ сівы́ або́ бу́ра-сівы́ мядзьве́дзь (паўно́чна-амэрыка́нскі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
headache
[ˈhedeɪk]
n.
1) галаўны́ боль
2) informal вялі́кі кло́пат, згрызо́та, непрые́мнасьць f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
jackpot
[ˈdʒækpɑ:t]
n.
вялі́кі вы́йгрыш (у лятарэ́і), куш, банк -у m. (у ка́ртах)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
make great strides, make rapid strides
зрабі́ць вялікі по́ступ, ху́тка ру́хацца напе́рад
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
grampus
[ˈgræmpəs]
n.
1) вялі́кі марскі́ дэ́льфін
2) informal чалаве́к, які́ го́ласна сапе́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Дуба́с ’вялікі, тупы нож’ (Нас.: Вілен., Ковен., Гродз. губ.). Укр. дубас ’вялікі нож’. Няясна. Параўн. фармальна ідэнтычнае, але з іншым значэннем рус. дуба́с ’від лодкі’. Магчыма, спачатку ’лодка грубай работы’ > ’грубы прадмет’. Параўн. у рус. гаворках (СРНГ, 8, 223): дубас «с заостренным носом и тупою кормою грубой работы, наподобие простого корыта». Адсюль, відаць, метафарычна: ’грубы, тупы прадмет’ (> ’тупы нож; тупы, вялікі нож’). Лексему дуба́с ’лодка’. Фасмер (1, 548) выводзіць ад *dǫbъ ’дуб’ (насуперак Міклашычу, які зыходзіў з тур. tombaz).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мах 1 ’адзін хуткі рух чым-небудзь у паветры’, ’промах’, ’вялікі кавалак, прастора (поля)’ (ТСБМ, Нас., Грыг., Шат., Бяльк.), мсцісл. мах! махінь! махунь! ’пра лёгкае шпурлянне’ (Нар. лекс.), мах, махць! — для імгненнага руху (Сл. ПЗБ), ’умомант’, на махі ’ўзмахамі’, ’жэстамі (аб мове глуханямых)’ (ТС). Утворана ад дзеяслова маха́ць (гл.).
Мах 2, махі́, махе́ц ’вельмі вялікі, высокі чалавек’, махонец ’велікан’, ма́хоць, ма́хінь ’велічэзнасць’ (ТС). У выніку развіцця семантыкі лексемы мах 1 ’мах’ > ’вялікі мах’. Параўн. і дзеяслоў вы́махаць ’вырасці вялікім’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)