Verbum

трохгра́нны, -ая, -ае.

1. Які мае тры грані.

Т. напільнік.

2. Утвораны перасячэннем трох граней, што праходзяць праз адну кропку (спец.).

Т. вугал.

удзе́льны³, -ая, -ае (спец.).

Які мае адносіны да адзінкі аб’ёму, масы і пад.

У. аб’ём.

Удзельная цеплаёмістасць.

Удзельная вага (вага адзінкі аб’ёму рэчыва).

уса́дка, -і, ДМ -дцы, ж.

1. гл. усадзіць.

2. Памяншэнне ў аб’ёме, памеры пры ўсыханні, застыванні, ушчыльненасці (спец.).

У. бетону.

У. тканіны.

фасо́нны, -ая, -ае.

1. гл. фасон.

2. Зроблены па пэўным фасоне, мадэлі або прызначаны для вырабу такіх рэчаў (спец.).

Фасоннае ліццё.

Ф. разец.

фотасі́нтэз, -у, м. (спец.).

У раслін і некаторых мікраарганізмаў: біялагічны працэс ператварэння прамянёвай энергіі Сонца ў арганічную (хімічную) энергію.

|| прым. фотасінтэты́чны, -ая, -ае.

фра́кцыя², -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

Частка вадкай сумесі, сыпучага або кускавога матэрыялу, аддзеленая па якой-н. адзнацы.

|| прым. фракцы́йны, -ая, -ае.

ХРАНАСКÓП, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбор для вымярэння надзвычай малых прамежкаў часу, а таксама для параўнання паказанняў часу па розных прыборах.

цеплаадда́ча, -ы, ж. (спец.).

1. Аддача цяпла нагрэтым целам у акаляючае асяроддзе.

2. У фізіялогіі: вылучэнне цяпла жывёльным арганізмам у працэсе яго жыццядзейнасці.

цеплаёмістасць, -і, ж. (спец.).

Колькасць цеплаты, якая паглынаецца целам пры награванні на 1°С або якая аддаецца целам пры ахалоджванні на 1°С.

цеплаэнерге́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (спец.).

Галіна цеплатэхнікі, якая займаецца пераўтварэннем цеплаты ў іншыя віды энергіі (механічную, электрычную).

|| прым. цеплаэнергеты́чны, -ая, -ае.