уве́сці

1. inführen vt; herinführen vt (у напрамку да таго, хто гаворыць); hininführen vt (у напрамку ад таго, хто гаворыць);

уве́сці во́йскі ў го́рад вайск die Trppen in die Stadt inmarschieren lssen*;

2. (уцягнуць у што, схіліць да чаго):

уве́сці ў выда́ткі j-m Únkosten [usgaben] verrsachen; j-n in Únkosten stürzen;

уве́сці ў зман rreführen vt, in die rre führen;

3. (пастанавіць) inführen vt;

уве́сці мо́ду ine Mde inführen;

уве́сці надзвыча́йнае стано́вішча паліт den usnahmezustand verhängen (дзе über A);

уве́сці ў эксплуата́цыю эк in Betreb stzen [nehmen*];

уве́сці ў дзе́янне insetzen vt;

уве́сці каго у курс (спраў) j-n in ine Sche inführen, j-n von dem [über den] Stand der Dnge unterrchten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

саба́ка м Hund m -(e)s, -e;

дваро́вы саба́ка Hfhund m;

ланцу́жны саба́ка Kttenhund m;

го́нчы саба́ка Htzhund m, Jgdhund m;

вышуко́вы саба́ка Spürhund m, Polizihund m;

службо́вы саба́ка Densthund m;

саба́кі брэ́шуць, а конь ідзе́ ≅ was ein sel von mir spricht, das acht’ ich nicht;

стамі́ўся, як саба́ка разм ich bin hndemüde;

вось дзе саба́ка закапа́ны hier liegt (lso) der Hund begrben ≅ da liegt der Hse im Pfffer;

мне гэ́та патрэ́бна як саба́ку пя́тая нага́ разм das bruche ich überhupt nicht; das ist (so) ǘberflüssig wie ein Kropf;

ве́шаць саба́к на каго разм j-n verlumden, j-n zu Únrecht beschldigen;

яго́ з саба́камі не зно́йдзеш er ist nrgends zu fnden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

майда́н

1. Абгароджанае або неабгароджанае месца для жывёлы ў полі або ў лесе, каля дома (Брэсц. ДАБМ, к. 232).

2. Месца, дзе знаходзіліся прамысловыя збудаванні лясных або рыбных промыслаў (Стол.), дзе выганялі дзёгаць і выпальвалі кавальскі вугаль (Бых. Рам. 1912, 3, Краснап. Бяльк., Слаўг.); яма, дзе гналі смалу (Мін. губ. Зял. 1864, 119). Тое ж майда́нак (раён Белавежскай пушчы, Гродз.).

3. Шырокая прастора; вялікая гала (Стол.).

4. Незабудаванае месца ў населеных пунктах, дзе збіраецца народ, дзе адбываецца гандаль; зборны пункт; узвышанае месца, узгорак (Пінскі пав. Булг. 196).

5. Вялікі абшар ворнай зямлі (Нясв.).

6. Зарослы хмызняком роў (Міласл. Бяльк.).

7. Вялікі двор у маёнтку (Ваўк. Сцяшк.).

в. Майда́н Бых. (Рам. 1912, 3), ур. Майдан (лес) каля в. Беражцы Жытк., ур. Майдан (поле на месцы асушанага балота) каля в. Чарнякоўка Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

валю́шня Месца, дзе стаяла майстэрня, у якой валілі сукно (Глуск. Янк. II, Слаўг.). Тое ж валю́ш (Гродз.), валю́ша (Жытк., Стол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

зае́зд Дарога, вельмі вузкі праезд у лесе, паміж пабудовамі, куды можна заехаць толькі заднім ходам або дзе нельга развярнуцца (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

канюшы́нішча Поле, дзе расце ці расла канюшына (БРС).Тое ж кле́вер, кле́верышча, клевяры́шча, кле́верычча, кле́ўрычча, клевярні́шча, клевяррё (Слаўг.), канюшы́на (Жытк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

кле́тнішча Месца, дзе стаяла клець; маленькі ўчастак зямлі (Слаўг.). Тое ж клятні́шча, кляці́шча, кле́цішча, кле́таві́шча, кляці́чча (Слаўг.).

в. Кляці́шча Ів.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

лакно́

1. Месца ў рачной старыцы, якое зарасло травой (Жытк.).

2. Глыбокае месца сярод багны, дзе вада не замярзае (Жытк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

пагарэ́лішча Месца, дзе быў пажар (Гродз., Нясв., Слаўг., Шчуч.). Тое ж пагарэлле (Зах. Бел. Др.-Падб.), пагары́лле, пагары́лішча (Палессе Талст.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

парня́ Месца, будынак, дзе параць і гнуць абады, дугі, палазы (Краснап. Бяльк., Слаўг.).

ур. Парня (луг) каля в. Крамянка Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)