звіса́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. звісаць — звіснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згуса́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. згусаць — згуснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зліпа́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. зліпацца — зліпнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забру́джанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан забруджанага. Забруджанасць вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закіса́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. закісаць — закіснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засарэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. засорвацца — засарыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валачы́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для валачэння. Валачыльны стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апусто́шанасць, ‑і, ж.

Стан апустошанага; душэўная пустата. Унутраная апустошанасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вылячэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. вылечвацца — вылечыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адтава́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адтаваць — адтаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)