па́така, ‑і, ДМ ‑тацы, ж.

Густое, цягучае салодкае рэчыва — прадукт няпоўнага ператварэння крухмалу ў цукар. Бурачная патака. Варыць патаку.

•••

Хапіць шылам патакі гл. хапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысы́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысыпа́ць ​1 — прысы́паць.

2. Рэчыва, парашок, якім прысыпаюць што‑н. Купіць прысыпку. Дзіцячая прысыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сі́таватасць, ‑і, ж.

Спец.

1. Хвароба драўніны, якая выклікаецца грыбам (драўніна, сапсаваная ім, напамінае сіта).

2. Уласцівасць сітаватага (у 2 знач.). Сітаватасць рэчыва. Сітаватасць грунту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэары́н, ‑у, м.

Цвёрдае паўпразрыстае арганічнае рэчыва, якое атрымліваюць расшчапленнем тлушчаў і выкарыстоўваюць у мылаварэнні, папяровай, гумавай, тэкстыльнай і інш. галінах прамысловасць на выраб свечак.

[Ад грэч. stear — тлушч.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шко́дны schädlich, schádenbringend;

шко́дная вытво́рчасць gesúndheitsschädlicher Betríeb;

шко́дная прывы́чка éine schädliche Gewóhnheit;

шко́днае рэ́чыва Schádstoff m -(e)s, -e, schädlicher Stoff

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

peptic

[ˈpeptɪk]

1.

adj.

1) стравава́льны, які́ дапамага́е стравава́ньню

2) пэпсі́навы

2.

n.

рэ́чыва, яко́е спрыя́е стравава́ньню

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

thickening

[ˈӨɪkənɪŋ]

n.

1) сро́дак для згушчэ́ньня (рэ́чыва, напр крухма́л)

2) згу́стак -ка m.

3) згушчэ́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

нард, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Травяністая расліна сямейства валяр’янавых, якая мае мясісты духмяны корань і дробныя кветачкі.

2. Араматычнае рэчыва, якое здабываецца з гэтай расліны.

[Лац. nardus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нясто́йкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць нястойкага. Нястойкасць рэчыва. □ [Лесарубы] ведалі, што адміністрацыя будзе старацца скрываць забастоўку і ім трэба было прымаць арганізацыйныя меры. Частка навічкоў праяўляла нястойкасць. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

право́днасць, ‑і, ж.

1. Здольнасць рэчыва, матэрыі праводзіць цяпло, гук, электрычны ток і пад. Праводнасць металаў.

2. Здольнасць нервовых і мышачных тканак жывёльнага арганізма перадаваць узбуджэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)