атрапі́н, ‑у, м.

Ядавітае рэчыва, якое здабываецца з раслін беладонны, блёкату, дурнап’яну і выкарыстоўваецца ў медыцынскай практыцы як болепатольны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)