Verbum

цяце́ра, -ы, мн. -ы, -це́р, ж. (разм.).

1. Тое, што і цецярук.

2. перан. Пра някемлівага, няспрытнага чалавека (разм., неадабр.).

◊

Глухая цяцера (груб.) — абразлівы выраз, які ўжываецца ў адносінах да глухога чалавека.

Сонная цяцера — пра вялага, соннага чалавека.

каламу́тны, -ая, -ае.

Пра вадкасць: непразрысты, мутны.

К. ручаёк.

Каламутная вада.

|| наз. каламу́тнасць, -і, ж.

капы́ціцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ціцца; незак.

Спатыкацца (пра каня).

|| зак. скапы́ціцца, -ціцца.

няўро́чны, -ая, -ае.

Пра час: не прызначаны, не вызначаны, не абумоўлены.

Прыйсці ў н. час.

пааддзіра́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; зак.

Ададрацца — пра ўсё, многае.

Падмёткі пааддзіраліся.

паадрыва́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; зак.

Адарвацца — пра ўсё, многае.

Гузікі паадрываліся.

паадцвіта́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Адцвісці — пра ўсё, многае.

Кветкі паадцвіталі.

павымярза́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Вымерзнуць — пра ўсё, многае.

Сады павымярзалі.

павысыха́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Высахнуць — пра ўсё, многае.

Сажалкі павысыхалі.

ма́сліцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ліцца; незак.

Блішчаць, ільсніцца (пра вочы, твар).