эпізо́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Асобнае здарэнне, выпадак.

Э. з турысцкіх успамінаў.

2. Нязначны, дробны выпадак.

Гэта ўсяго адзін э. з жыцця паляўнічага.

3. Фрагмент мастацкага твора, які мае пэўную самастойнасць і закончанасць.

Э. са спектакля.

|| прым. эпізо́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

раз’ядна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Аддзяліць адзін ад другога (пра злучаныя часткі чаго‑н.). Раз’яднаць правады.

2. перан.; каго. Зрабіць далёкімі, чужымі адзін другому. І зноў надоўга нас раз’яднала маўчанне. Васілевіч. Вайна раз’яднала, абяздоліла сотні тысяч сямей. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

line-up [ˈlaɪnʌp] n.

1. склад выкана́ўцаў (на канцэрце) або́ спартсме́наў (у гульні)

2. не́калькі людзе́й, вы́страеных у адзі́н рад для апазна́ння сяро́д іх злачы́нца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

золатаздабыва́ючы, ‑ая, ‑ае.

Які здабывае золата. Прыамур’е — адзін з перспектыўных золатаздабываючых раёнаў Далёкага Усходу. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

квадры́га, ‑і, ДМ ‑рызе, ж.

Двухколая антычная калясніца, запрэжаная чацвёркай коней у адзін рад.

[Лац. quadriga.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікро́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мікрона; велічынёй у адзін мікрон. Мікронная дакладнасць дэталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папаке́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., з каго-чаго.

Разм. Пакпіць, панасміхацца. Папакепліваць адзін з другога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прынітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Злучыць пры дапамозе нітоў. Прыставаць адзін шчыт да другога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Таўхаць каго‑н. Ты не таўхайся! // Таўхаць адзін аднаго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотапапе́ра, ‑ы, ж.

Папера для пячатання фатаграфій, адзін бок якой пакрыты святлоадчувальным слоем; фатаграфічная папера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)