chieftain
[ˈtʃi:ftən]
n.
1) правады́р пле́мя або́ ро́ду
2) лі́дэр -а m.; атама́н -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
abbacy
[ˈæbəsi]
n., pl. -cies
1) аба́цтва, ігу́менства n
2) раён або́ грамада́, кірава́ная аба́там
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
abnormality
[,æbnɔrˈmæləti]
n., pl. -ties
1) ненарма́льнасьць, анама́льнасьць; нязвы́чнасьць f.
2) нязвы́чная рэч або́ здарэ́ньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
pungent
[ˈpʌndʒənt]
adj.
1) во́стры, піка́нтны (пра смак або́ пах)
2) зье́длівы, е́дкі (пра кры́тыку)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
respirator
[ˈrespɪreɪtər]
n.
рэсьпіра́тар -а m. (для дапамо́гі ды́хаць або́ для ахо́вы ад га́зу, пы́лу)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
scarlet
[ˈskɑ:rlət]
n.
1) пунсо́вы, я́рка-чырво́ны ко́лер
2) сукно́, ткані́на або́ во́пратка пунсо́вага ко́леру
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
six-pack
[ˈsɪkspæk]
n.
блёк -а m., упако́ўка f. (шэсьць бляша́нак або бутэ́лек, напр пі́ва)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
глыто́к, ‑тка, м.
1. Аднаразовы рух глытальных мышцаў пры глытанні; глытальны рух. Піў захліпаючыся, глыбокімі глыткамі. Напіўшыся, прылёг на левы бок. Хомчанка.
2. Колькасць яды або вадкасці, якую можна праглынуць за раз. Маленькі глыток. □ [Лялькевіч] выцер рукавом пот і, закінуўшы галаву, пачаў піць павольна, смакуючы кожны глыток. Шамякін. // Зусім невялікая колькасць яды або пітва. У бязмежнай прасторы сіняй не знайсці ні глытка вады. А. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
буксі́р, ‑а, м.
1. Канат або стальны трос, пры дапамозе якога адно судна можа цягнуць за сабой другое або машына машыну. Адзін за адным ішлі кацеры, цягнучы на буксірах гружаныя баржы. Лупсякоў.
2. Судна, прызначанае для перацягвання несамаходных суднаў, плытоў. Запляскалі лопасці буксіра, выпрастаўся, напяўся трос, і пантон стаў паволі адыходзіць ад берага. Мележ. Маленькі буксір падцягнуў карабель да прычала. Шамякін.
•••
Браць на буксір гл. браць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бе́днасць, ‑і, ж.
1. Адсутнасць або недастатковасць неабходных сродкаў для існавання; нястача. [Сіўцоў:] — Адышлі ў нябыт адвечная беднасць і галеча палешука, яго славуты «каўтун», яго бездапаможнасць у барацьбе з суровай прыродай. Краўчанка. Беднасць і малазямелле змушалі клінкоўцаў шукаць заработку на старане або каля дому, калі яны трапляліся. Колас.
2. Мізэрнасць, недастатковасць чаго‑н. Беднасць ідэалаў. Беднасць фантазіі.
3. Убоства, непрыгляднасць. Беднасць класнай абстаноўкі не расчаравала Любу. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)