пабуйне́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. пабуйнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабурэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. пабурэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падле́гласць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць і стан падлеглага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажаўце́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. пажаўцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазакла́савасць, ‑і, ж.

Стан паводле знач. прым. пазакласавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памярцве́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. памярцвець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахалада́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. пахаладаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пацяпле́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. пацяплець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачарне́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. пачарнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перато́мленасць, ‑і, ж.

Стан ператомленага (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)