дырэкты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае характар дырэктывы, заключае ў сабе кіруючыя ўказанні. Дырэктыўнае пісьмо. Дырэктыўны план.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ікра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Рыбіна, якая мае ў сабе ікру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інструкцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інструкцыі, змяшчае ў сабе інструкцыю. Інструкцыйная нарада. Інструкцыйныя ўказанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́трыевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да натрыю, змяшчае ў сабе натрый. Натрыевая лямпа. Натрыевая салетра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабры́цца, ‑брыюся, ‑брыешся, ‑брыецца; зак.

Пабрыць сабе твар; пагаліцца. [Міхал:] — Дзе тут вады ўзяць, пабрыцца трэба. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпа́свіч, ‑а, м.

Абл. Падпасак. Каля скацінкі падпасвіч з жалейкаю Ходзіць навокал ды йграе сабе. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паспяхо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца поспехам, заключае ў сабе поспех. Паспяховае выкананне плана. Паспяховае асваенне тэхнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастухо́ўства, ‑а, н.

Занятак пастуха. Той першы год пастухоўства пакінуў аб сабе толькі два ўспаміны. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пацвярджа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе пацвярджэнне чаго‑н. Пацвярджальны факт. Пацвярджальны подпіс. Пацвярджальная тэлеграма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшнурава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.

1. Развязацца, распусціцца (пра шнуркі).

2. Развязаць, паслабіць на сабе шнуроўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)