бу́ркалы, ‑аў; адз. няма.

Разм. пагард. Вочы. Пан Юзаф.. злосна сплёўвае на казу, уставіўшую на яго свае лупатыя буркалы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вало́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вала. Валовая скура. // Такі, як у вала. Валовая шыя.

•••

Валовыя вочы гл. вока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захму́раны, ‑ая, ‑ае.

Нахмураны, пахмурны. Максіму кінуўся ў вочы.. несамавіты выгляд [Сцяпана]: казацкія вусы неяк бездапаможна павіслі на захмураным твары. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смехатлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і смяшлівы. Смехатлівы чалавек. Смехатлівыя вочы. □ Ляснік заўважыў у.. сініх вачах [Фросі] смехатлівыя іскры. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blink

[blɪŋk]

1.

v.i.

1) мо́ргаць, мірга́ць

We blink every few seconds — Мы мірга́ем ко́жныя не́калькі сэку́ндаў

2) плю́шчыць во́чы, жму́рыцца

to blink at the sudden light — зажмуры́цца ад нечака́нага сьвятла́

3) міга́ць, мігце́ць, мігце́цца; мірга́ць (пра ля́мпу)

2.

v.t.

1) ігнарава́ць, заплю́шчваць во́чы на што

don’t blink the fact that… — не заплю́шчвай во́чы на той факт, што…

2) асьляпля́ць

The sun is blinking my eyes — Со́нца сьле́піць мне во́чы

3.

n.

1) мірга́ньне, падмі́ргваньне n.

2) вокамгне́ньне n., каро́ткі бляск (сьвятла́), каро́ткі по́зірк

•

- blink at

- blink one’s eyes

- in a blink

- on the blink

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

watery [ˈwɔ:təri] adj.

1. вадзяні́сты, ва́дкі;

watery tea сла́бы чай

2. бле́дны;

watery colours бле́дныя фа́рбы

3. мо́кры;

watery eyes слязлі́выя во́чы;

a watery wind вільго́тны ве́цер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заболе́ть​II сов. (о каком-л. органе) забале́ць, пача́ць бале́ць;

у меня́ заболе́ли глаза́ у мяне́ забале́лі (пачалі́ бале́ць) во́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

це́рці

1. réiben* vt;

це́рці во́чы sich (D) die Áugen réiben*;

2. (лён і г. д.) bréchen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мазо́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., што.

Разм. Націраць мазалі доўгай работай або хадзьбой. Дзён два мазоліў [Бірук] далоні рыдлёўкай — раўняў гліняны дол. Кулакоўскі.

•••

Мазоліць вочы каму — дакучаць, назаляць пастаяннай прысутнасцю. Мужчыны выйшлі на двор. Абіваючы росную націну, пайшлі па градах да рова, каб не вельмі мазоліць людзям вочы. Асіпенка.

Мазоліць язык — упустую, дарэмна гаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ні́зкі ’невысокі’ (Яруш., ТС), ні́зкі́ ’невысокі; нізінны; дрэнны па якасці’ (Сл. ПЗБ), укр. низьки́й ’невысокі’, рус. низкий ’тс’, польск. nizki ’тс’, чэш. nízký ’тс’, славац. nizky ’тс’, в.-луж., н.-луж. niski ’тс’, славен. nizek ’тс’; серб.-харв. ни̏зак ’тс’, макед. низок ’тс’, балг. ни́сък ’тс’ (< низък), низък ’нізкі (у маральных адносінах)’. Прасл. *nizъkъ, вытворнае ад *nizъ, гл. ніз. Прыватнае значэнне ’блізарукі’, параўн. нізкі на вочы (Сцяц., Жд. 1, Ян., ТС), нызкий на вочы (Клім.), параўн. укр. низький на очі, рус. низкий на глазы, літ. žemių, akių развілося, відаць, на базе ’той, які нізка схіляецца (каб разглядзець нешта)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)