АРХІРЭ́Й
(ад архі... + грэч. hiereus святар),
агульная назва духоўных асоб вышэйшай ступені правасл. царк. іерархіі (епіскап, архіепіскап, мітрапаліт, патрыярх). Могуць быць епархіяльнымі (якія правяць) і вікарнымі (іх памочнікамі). Сінонім тэрміна «архірэй» — архіпастыр.
т. 1, с. 527
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
пазача́савасць, ‑і, ж.
Кніжн. Уласцівасць пазачасавага. Формы будучага часу дзеяслова «быць» у пэўных выразах ужываюцца са значэннем пазачасавасці. Граматыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неабвярга́льны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і неабвержны. Экспедыцыя павінна была быць неабвяргальным доказам яго, Гунава, вопыту і ўмельства. Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аператы́ўны, ‑ая, ‑ае.
Здольны хутка і правільна выконваць практычныя задачы; дзейсны. — Абавязак кур’ера быць аператыўным, загады выконваць бездакорна. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
варо́ніць (звычайна ў інф. або заг.); незак.
Разм. Быць нерастаропным, зяваць. Цяпер не варонь, паварочвайся і рыхтуйся сыходзіць. Жычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выме́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Такі, які можа быць вымераны. Вымерная велічыня.
2. Які служыць для вымярэння, вымяральны. Вымерная рулетка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
растулі́цца, ‑туліцца; зак.
Разм. Перастаць быць стуленым; раскрыцца. [Каршукоў] уздрыгнуў, яго патрэсканыя вусны растуліліся, агаліўшы чорныя ад махоркі зубы. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расху́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Перастаць быць захутаным, зняўшы з сябе якое‑н. верхняе адзенне (хустку, шаль і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саржаве́ць, ‑ее; зак.
Быць пераедзеным іржою. [Грасыльда:] — Дрот быў у агні, саржавеў, гнуўся, але дзе ты возьмеш што лепшае. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сонасле́довать (кому, чему, с кем, с чем) юр.
1. сов. стаць насле́днікам (насле́дніцай) суме́сна з кім-не́будзь, стаць суспа́дчыннікам (суспа́дчынніцай);
2. несов. быць насле́днікам (насле́дніцай) суме́сна з кім-не́будзь, быць суспа́дчыннікам (суспа́дчынніцай).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)