Verbum

маркі́за¹, -ы, мн. -ы, -кіз, ж.

Жонка або дачка маркіза.

маркі́за², -ы, мн. -ы, -кіз, ж.

Навес над акном, дзвярыма, балконам для засцярогі ад сонца.

маркізе́т, -у, М -зе́це, м.

Празрыстая тканіна з тонкай кручанай пражы.

|| прым. маркізе́тавы, -ая, -ае.

Маркізетавая сукенка.

маркірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што (спец.).

1. Правесці (праводзіць) баразёнкі маркёрам².

2. Паставіць (ставіць) марку (у 2 знач.) на вырабах.

|| наз. маркірава́нне, -я, н. і маркіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

|| прым. маркірава́льны, -ая, -ае.

маркіта́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

У 18—19 стст.: гандляр харчовымі прыпасамі і прадметамі ўжытку пры арміі.

|| ж. маркіта́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. маркіта́нцкі, -ая, -ае.

марко́та, -ы, ДМ -ко́це, ж.

Сум, туга, журба.

Душу агарнула м.

марко́тны, -ая, -ае.

Сумны, тужлівы, журботны.

М. позірк.

|| наз. марко́тнасць, -і, ж.

марко́ўнік, -у, м.

1. зб. Націнне морквы.

2. Травяністая расліна сямейства парасонавых з лісцем, падобным да лісця морквы.

|| прым. марко́ўнікавы, -ая, -ае (да 2 знач.).

марко́ўны гл. морква.

марко́ціцца, -ко́чуся, -ко́цішся, -ко́ціцца; незак.

Сумаваць, тужыць, журыцца.

|| зак. замарко́ціцца, -ко́чуся, -ко́цішся, -ко́ціцца.