Verbum

гне́сці і гнясці́, гняту́, гняце́ш, гняце́; гняцём, гнецяце́, гняту́ць; гняці́; незак., каго-што і без дап.

1. Прыціскаць сваім цяжарам.

2. перан. Выклікаць непрыемнае пачуццё, мучыць.

Думкі гнятуць мяне.

даве́р’е, -я, н.

Упэўненасць у чыёй-н. добрасумленнасці, шчырасці, у правільнасці чаго-н. і заснаваныя на гэтым адносіны да каго-, чаго-н.

Лічбы не выклікаюць давер’я.

Заслужыць д. народа.

даня́ць, дайму́, до́ймеш, до́йме; даня́ў, даняла́, -ло́; даймі́; даня́ты; зак., каго-што.

Змучыць, дапячы, вывесці з раўнавагі.

Як дойме ліха, прарэжуцца зубы (з нар.).

|| незак. дайма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

дастасава́цца, -су́юся, -су́ешся, -су́ецца; -су́йся; зак., да каго-чаго.

Прымяніцца, прыйсці ў адпаведнасць з чым-н.

Д. да навакольнага асяроддзя.

|| незак. дастасо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. дастасава́нне, -я, н.

дзю́бацца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -аецца; незак.

1. Пра птушак: мець звычку дзюбаць каго-н.

Гусі дзюбаюцца.

2. Біць дзюбай адзін аднаго.

Пеўні дзюбаюцца на сметніку.

душы́ць², душу́, ду́шыш, ду́шыць; ду́шаны; незак., каго-што.

Абпырскваць духамі, адэкалонам.

Д. насоўку.

|| зак. надушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны.

|| звар. душы́цца, душу́ся, ду́шышся, ду́шыцца; зак. надушы́цца, -ушу́ся, -у́шышся, -у́шыцца.

веліча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго.

1. Называць па імені і па бацьку, па званні і пад.

2. Ушаноўваць віншавальнай песняй (у народных абрадах; уст.).

|| наз. веліча́нне, -я, н.

во́быск, -у, мн. -і, -аў, м.

Афіцыйны агляд каго-, чаго-н. з мэтай знайсці што-н. забароненае, недазволенае і пад.

Зрабіць в.

Знайсці пры вобыску.

|| прым. абыскны́, -а́я, -о́е.

вызвалі́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Той, хто вызваліў ці вызваляе каго-, што-н. ад прыгнёту, уціску.

В. прыгнечаных.

|| ж. вызвалі́цельніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. вызвалі́цельскі, -ая, -ае.

бач, часц.

1. Ужыв., каб звярнуць чыю-н. увагу на што-н.

Бач!

Каго я сустрэў!

2. у знач. пабочн. сл. Бачыш; як бачыш.

Яго, бач, не задавальняе пасада.