ура́з, прысл.

1. У той жа момант, імгненна.

У. разгарэлася сварка.

2. За адзін прыём, адразу.

Вецер у. замятаў сляды на снезе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эксплуатацы́йнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Той, хто займаецца эксплуатацыяй (у 2 знач.), практычным выкарыстаннем чаго-н.

Ачышчальныя збудаванні здадзены эксплуатацыйнікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эсэі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто піша эсэ.

|| ж. эсэі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

seitdém

1.

adv з той [тае́] пары́, з таго́ ча́су

~ sind Jáhre vergángen — з той пары́ прайшло́ мно́га гадо́ў

2.

сj з той [тае́] пары́, як

es ist lánge her, ~ wir uns geséhen háben — міну́ла мно́га ча́су з той пары, як мы ба́чыліся ў апо́шні раз

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

чу́біць несов., разг. трепа́ть за во́лосы;

◊ хто каго́ лю́біць, той таго́ і ч. — посл. ми́лые браня́тся, то́лько те́шатся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заты́м прысл.

1. (потым) danách, daráuf; dann, später;

2. (з той прычыны) deswégen, déshalb, darúm

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

БАРАЦЬБА́ «НА КРЫЖЫ́»,

бел народная старт. гульня. Нагадвае грэка-рымскую барацьбу. Праціўнікі абхопліваюць адзін аднаго, і той, хто паваліць саперніка на зямлю, — пераможца. Падножкі, штуршкі не дазваляюцца.

т. 2, с. 302

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГЕТЭРАМАРФІ́ЗМ

(ад гетэра... + грэч. morphē форма, выгляд),

працэс утварэння горных парод з адной і той жа магмы пры розных умовах з розным мінералагічным, але аднолькавым хім. саставам.

т. 5, с. 209

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

плати́ть несов., в разн. знач. плаці́ць;

◊

плати́ть той же моне́той плаці́ць той жа мане́тай;

плати́ть услу́гой за услу́гу плаці́ць паслу́гай за паслу́гу;

плати́ть взаи́мностью плаці́ць узае́мнасцю;

плати́ть дань плаці́ць дані́ну;

плати́ть добро́м за зло плаці́ць дабро́м за зло;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рабо́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто працуе; працаўнік.

Ён — добры р.

Адказны р.

2. Чалавек, які працуе дзе-н., прафесійна займаецца якой-н. дзейнасцю.

Работнікі друку.

Р. музея.

3. Той, хто абслугоўвае каго-н. сваёй працай.

Наняць работніка.

|| ж. рабо́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. рабо́тніцкі, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)