самаўзвышэ́нне, ‑я, н.

Разм. Узвышэнне самога сябе, сваіх заслуг, поспехаў; самаўсхваленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скампраметава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

Зняславіць сябе, трапіць у няёмкае становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уве́шацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Увешаць сябе чым‑н. Увешацца каралямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усёахо́пны, ‑ая, ‑ае.

Які ахоплівае, уключае ў сябе ўсё. Усёахопныя задачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устры́маны, ‑ая, ‑ае.

Які абмяжоўвае сябе ў чым‑н., пазбягае празмернасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халу́йстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.

Пагард. Весці сябе па-халуйску, падхалімнічаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адыёзны

(лац. odiosus = ненавісны, агідны)

крайне непрыемны, непажаданы, які выклікае рэзка адмоўныя адносіны да сябе (напр. а-ая асоба).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

біялака́цыя

(ад бія- + лакацыя)

здольнасць жывёл вызначаць становішча якога-н. аб’екта адносна саміх сябе або сваё месцазнаходжанне ў прасторы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зен

(яп. zen)

японскі культ думкі і цела, разнавіднасць будызму, якая культывуе ўнутраную дысцыпліну, паглыбленне ў сябе і самасузіранне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кантракта́нт

(фр. contractant, ад лац. contractus = здзелка)

асоба або арганізацыя, якія бяруць на сябе якія-н. абавязацельствы па кантракту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)