цягну́льшчык, ‑а, м.

Рабочы пры цягнульнай машыне, які здзяйсняе аперацыю выцягвання чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электраманцёр, ‑а, м.

Рабочы, які абслугоўвае электрычнае абсталяванне, збірае, устанаўлівае і рамантуе яго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сезо́нный сезо́нны;

сезо́нный рабо́чий сезо́нны рабо́чы;

сезо́нный биле́т сезо́нны біле́т;

сезо́нная оде́жда сезо́ннае адзе́нне;

сезо́нная торго́вля сезо́нны га́ндаль.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манта́жнік м Montágefachmann [-ʒə-] m -s, -leute, Installateur [-´tø:r] m -s, -e; Montágearbeiter m -s, - (рабочы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

халасты́², -а́я, -о́е.

1. Не звязаны з выкананнем карыснай работы, не рабочы.

Матор працаваў на халастых абаротах.

Змагацца з халастым прабегам машын.

2. Не здольны паразіць цэль; не баявы (пра патрон, стральбу і пад.).

Х. выстрал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бурла́к, ‑а, м.

Даўней — рабочы, які ў арцелі цягнуў паўз бераг супраць цячэння судны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́льшчык, ‑а, м.

У горнай справе — рабочы, які падпальвае запал ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інструмента́льшчык, ‑а, м.

Высокакваліфікаваны рабочы, слесар, заняты вырабам і рамонтам інструментаў (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліграфі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Рабочы паліграфічнай прамысловасці.

2. Спецыяліст у галіне паліграфіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскро́йшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца раскроем чаго‑н., спецыяліст па раскрою. Раскройшчык тэкстылю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)