сле́сар

(польск. ślosarz, ад ням. Schlosser)

рабочы, спецыяліст па ручной апрацоўцы, зборцы і рамонту металічных вырабаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стрэ́лачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які пераводзіць стрэлкі на рэйкавым пуці.

◊

Стрэлачнік вінаваты (разм., іран.) — ужыв. ў выпадках, калі віну за няўдачу ўскладаюць на нізавога выканаўцу.

|| ж. стрэ́лачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праві́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца праўкай, выпраўкай чаго‑н. Правільшчык пілаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадала́з, ‑а, м.

Рабочы, які працуе пад вадой у спецыяльным воданепранікальным касцюме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

круці́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца кручэннем валакна, пражы, дроту і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жывёлабо́ец, ‑бойца, м.

Рабочы, які займаецца забоем жывёлы і першапачатковай апрацоўкай туш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачэ́пшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца зачэпкай (у 1 знач.) чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пуцеабхо́дчык, ‑а, м.

Рабочы, які сочыць за спраўнасцю чыгуначных пуцей; пуцявы абходчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разьбаўшчы́к, ‑а, м.

Спец. Рабочы, спецыяліст па нарэзцы разьбы (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскле́йшчык, ‑а, м.

Рабочы, які расклейвае аб’явы, афішы і пад. Расклейшчык аб’яў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)