Wurf
m -(e)s, Würfe
1) кідо́к
2) кіда́нне
der ~ ist getán — жэ́рабя кі́нута
álles auf éinen ~ sétzen — усё паста́віць на ка́рту
3) прыпло́д, ко́дла
◊ j-m in den ~ kómmen* — папа́сціся каму́-н. якра́з дарэ́чы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
чвэрць ж., в разн. знач. че́тверть; (плотн., стол. — ещё) четверти́на;
ч. стаго́ддзя — че́тверть ве́ка;
ч. гадзі́ны — че́тверть ча́са;
паста́віць адзна́кі за пе́ршую ч. — поста́вить отме́тки за пе́рвую че́тверть;
ч. а́ркуша — че́тверть листа́;
такт у тры ~ці — муз. такт в три че́тверти;
выбіра́ць ~ці — плотн., стол. выбира́ть че́тверти (четверти́ны);
◊ тры чвэ́рці да сме́рці — дыша́ть на ла́дан
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
anchor
[ˈæŋkər]
1.
n.
1) я́кар -а m
2) Tech. скаба́ f.; а́нкер -а m., заця́жка f.
2.
v.t.
1) ста́віць на я́кар
to anchor a ship — паста́віць карабе́ль на я́кар
2) прымацо́ўваць
to anchor a tent to the ground — прымацава́ць намёт да зямлі́
3) ве́сьці перада́чу (зь не́калькімі ўдзе́льнікамі)
3.
v.i.
1) стая́ць на я́кары
2) умацо́ўвацца
•
- at anchor
- cast anchor
- come to an anchor
- ride at anchor
- weigh anchor
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sétzen
1.
vt
1) (па)садзі́ць, паста́віць; устана́ўліваць; кла́сці; змяшча́ць (што-н., куды-н.)
ein Dénkmal ~ — паста́віць по́мнік
j-n an Land ~ — вы́садзіць каго́-н. на бе́раг
den Hut auf den Kopf ~ — надзе́ць капялю́ш
sich (D) etw. in den Kopf ~ — убі́ць сабе́ што-н. у галаву́
2) садзі́ць (расліны)
3) рабі́ць ста́ўку (у гульні)
4) палігр. набіра́ць
5) у розных словазлучэннях:
j-n matt ~ — шахм. паста́віць мат каму́-н.
éiner Sáche (D) ein Énde ~ — пакла́сці кане́ц чаму́-н.
gróße Hóffnungen auf j-n, auf etw. ~ — усклада́ць вялі́кія надзе́і на каго́-н., на што-н.
Vertráuen auf j-n ~ — давяра́ць каму́-н.
sich (D) ein Ziel ~ — паста́віць сабе́ мэ́ту
es wird Híebe ~ — бу́дзе наганя́й
2.
vi (h, s) (über A) пераско́чыць це́раз што-н.
über éinen Fluß ~ — перапра́віцца це́раз раку́
3.
(sich)
1) садзі́цца
2) асяда́ць, адсто́йвацца, апада́ць
3)
sich in den Besítz von etw. (D) ~ — авало́даць чым-н.
sich mit j-m in Verbíndung ~ — звяза́цца з кім-н.
sich zur Rúhe ~ — пайсці́ на адпачы́нак [на пе́нсію]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Verlégenheit
I
f -, -en збянтэ́жанасць; ця́жкасць; ця́жкі стан
j-n in ~ bríngen* — [versétzen] (з)бянтэ́жыць, паста́віць у ця́жкае стано́вішча каго́-н.
in árge [gróße] ~ kómmen* [geráten*] — мо́цна збянтэ́жыцца; папа́сці ў ця́жкае стано́вішча
II
f -, -en сарамлі́васць; азада́чанасць; ця́жкасць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Schránke
f -, -n
1) бар’е́р, перашко́да; агаро́джа
~n erríchten — паста́віць бар’е́ры; перан. ста́віць [рабі́ць] перашко́ды
2) шлагба́ум
die ~ áufziehen* [hóchziehen*] — падня́ць шлагба́ум
3) мяжа́, грані́ца, рубе́ж
éine ~ zíеhen* [sétzen] — устанаві́ць [вы́значыць, праве́сці] мяжу́ [грані́цу]
◊ für j-n [etw.] (A) in die ~n tréten* — заступі́цца за каго́-н. [што-н.]
vor den ~n des Gerríchts stéhen* [sich verántworten] — стая́ць [адка́зваць] пе́рад судо́м
sich in ~n hálten* — не выхо́дзіць за мяжу́ [ра́мкі], быць стры́маным
j-n in die ~n wéisen* — закліка́ць каго́-н. да пара́дку; паста́віць каго́-н. на ме́сца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
замяні́ць, ‑мяню, ‑меніш, ‑меніць; зак., каго-што.
1. кім-чым. Узяць, скарыстаць, паставіць узамен другога. Замяніць зношаныя дэталі новымі. □ Казанцаў замяніў сваю паласатую піжаму бездакорным светла-шэрым касцюмам. Васілевіч. // Падмяніць адно другім. Работу словам не заменіш. Прымаўка.
2. Заняць месца каго‑, чаго‑н., выконваючы яго абавязкі, ролю. З жалем зірнуў Андрэй на маці і зразумеў, што яна больш не работніца. Ён павінен замяніць яе, каб трымаць сям’ю. Чарнышэвіч. Панаса забралі як заложніка, каб дзед Талаш прыйшоў і замяніў сына. Колас.
3. З’явіцца на змену каму‑, чаму‑н. Сум заменіць песня. □ Я быў рад усяму, Што пісала яна, І адпісваў. Зіму замяніла вясна. Нядзведскі.
4. Выпадкова або наўмысна ўзяць чужую рэч замест сваёй; падмяніць. Замяніць кніжку. Замяніць галошы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аддзялі́ць, ‑дзялю, ‑дзеліш, ‑дзеліць; зак., каго-што.
1. Вылучыць з агульнай адзінай масы што‑н. або адасобіць тое, што знаходзіцца ў злучэнні з чым‑н. Аддзяліць бялок ад жаўтка. □ [Клаўдзя:] — Колькі я табе гаварыла, каб аддзяліць калгасных кароў ад агульнага статка. Шамякін. // Адасобіць, раз’яднаць. Аддзяліць царкву ад дзяржавы.
2. Вылучыць, пазнаць. Аддзяліць істотнае ад выпадковага, галоўнае ад другараднага. Аддзяліць праўду ад хлусні.
3. Раздзяліўшы, засланіўшы, адмежаваць. Новы напор ветру густой заслонай пылу аддзяліў.. [Берднікава] ад групы людзей. Мікуліч.
4. Выдзеліць каму‑н. долю з агульнай гаспадаркі і даць магчымасць весці самастойную гаспадарку. [Данілка:] Дык.. [Сымона і Зоську] аддзяліць трэба, калі ім кепска з намі жыць. Купала. [Мікіту Лазуну] не дае спакою грамадскі выган, дзе ён хацеў бы паставіць другую хату, каб аддзяліць жанатага сына. Хромчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
назна́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.
1. Прызначыць на якую‑н. пасаду, працу. Назначыць дзяжурных. □ [Пан:] — Хітры ты чалавек, Палуян. Недарма цябе солтысам назначылі. Брыль.
2. Вызначыць загадзя тэрмін, час чаго‑н. Назначыць спатканне. □ Кангрэс назначылі на нядзелю, ён павінен быў пачацца пасля паўдня. Чорны.
3. Намеціць што‑н. зрабіць. Ніякай работы на гэты дзень.. [Раман] яшчэ не назначыў сабе. Колас.
4. Устанавіць (пенсію, утрыманне, прэмію і пад.). У канцы пісьма штаб палка прапанаваў.. назначыць сям’і памёршага пенсію. Чорны. // Устанавіць памеры платы. Назначыць цану.
5. Прадпісаць, рэкамендаваць выкананне чаго‑н. Назначыць лякарства. Назначыць вапны.
6. Прысудзіць (у якой‑н. гульні). Назначыць штрафны ўдар.
7. Паставіць знак, метку на чым‑н.; абазначыць. Назначыць меткай качанят. Назначыць дрэвы на высечку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́рац, ‑рцу, м.
1. Трапічная расліна сямейства перцавых, а таксама яе плады ў выглядзе зярнят з горкім смакам і моцным пахам, якія ўжываюцца як прыправа. Чорны перац.
2. Агародная расліна сямейства паслёнавых, а таксама яе плады ў выглядзе струкоў, якія ўжываюцца як ежа і прыправа. Балгарскі перац. Чырвоны перац. □ — Першымі, вядома, прышкандыбаюць Мяцёлкіны, — сказала Антаніна Арцёмаўна, прымерваючыся, дзе б паставіць фаршыраваны перац. Васілёнак.
3. Парашок з высушаных пладоў гэтых раслін, які ўжываецца як прыправа.
4. перан. Разм. Пра задзірлівага, з’едлівага чалавека. «Ах, і стрэмка ты, дзядзько Яўтух! — думаў я, слухаючы ўсё гэта. — Перац!» Бялевіч.
•••
Даць (задаць) перцу гл. даць.
Падсыпаць перцу гл. падсыпаць.
У горы жыць ды з перцам есці гл. жыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)