за́тхласць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць і стан затхлага. Затхласць падвальнага паветра.

2. Затхлы, гнілы пах. Павеяла затхласцю.

3. перан. Закаснеласць, руціннасць. Шырокі не пераставаў у значна павышаным тоне расказваць аб затхласці местачковага жыцця. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знемагчы́ся, знемагуся, зняможашся, зняможацца; зак.

Тое, што і знемагчы. Хомка знямогся і ледзь пераступаў нагамі. Гарэцкі. Лена кінулася на ложак. Ад крыўды цесна было ў грудзях, не хапала паветра. А потым знемаглася, заснула... Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нады́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Нагрэць паветра дыханнем. Надыхаць у пакоі.

2. Дыхнуць некалькі разоў на што‑н. Надыхаць на люстра. Надыхаць на шкло. // што. Разм. Дыхаючы, адтаяць. Надыхаць кружочак на замёрзлым шкле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азотаба́ктэр

(ад азот + бактэрыя)

бактэрыя, якая засвойвае з паветра азот і ўзбагачае глебу азоцістымі рэчывамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

атэлекта́з

(ад гр. ateles = няпоўны + ektasis = расцягванне)

ападзенне лёгачнай тканкі пры адсутнасці ў альвеолах паветра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аэра-

(гр. aer, aeros = паветра)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «авіяцыйны», «паветраны».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бараапара́т

(ад бара- + апарат)

апарат для лячэння шляхам змянення ціску паветра ў параўнанні з атмасферным.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ванту́з

(фр. ventouse, ад лац. ventosus = ветраны)

прыстасаванне для аўтаматычнага выпускання паветра з водаправодных труб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ізалатэ́рмы

(ад іза- + гр. allos = іншы + -тэрмы)

ізалініі змены тэмпературы паветра за пэўную адзінку часу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пленэ́р

(фр. plein air = вольнае паветра)

перадача паветранага асяроддзя і натуральнага асвятлення ў творы жывапісу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)