taste​2 [teɪst] v.

1. каштава́ць (што-н.)

2. адчува́ць смак

3. мець смак, пры́смак;

The pie tastes nice. Гэты пірог смачны.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

transact [trænˈzækt] v. fml ве́сці (справы); заключа́ць пагадне́нні (паміж кім-н.);

transact only with honest people мець спра́вы то́лькі з прысто́йнымі людзьмі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

uniform​2 [ˈju:nɪfɔ:m] adj. адзі́ны, аднаро́дны, адно́лькавы;

be of (а) uniform length мець адно́лькавую даўжыню́;

uniform data transfer comput. уніфікава́ная перада́ча да́ных

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Перажывата́ць ’перажыць, перанесці што-небудзь цяжкае ў жыцці’ (Нас.). Да пера- (гл.) і жывата́ць ’жыць здаровым, мець асалоду ад наяўнасці добрага здароўя’ < жывот 1 (гл.). Параўн. яшчэ жывоцце ’жыццё’ (Нас.), а таксама перажы́(ва́)ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ríecher

m -s, - разм.

1) нос

2) перан. нюх, чуццё;

éinen gúten ~ háben мець то́нкі нюх, мець до́брае чуццё

3) пагары́л. шпік, шпег

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gewíllt

a які́ ма́е наме́р (што-н. зрабіць); гато́вы (да чаго-н.)

~ sein — згаджа́цца, мець наме́р

sich ~ zéigen — мець [праяўля́ць] жада́нне (зрабіць што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ме́тить​II несов.

1. (целить) цэ́ліць, ме́ціць, ме́рыцца;

2. (на кого, что, в кого, что — иметь в виду, намекать) разг. мець на ўва́зе (каго, што); намяка́ць (на каго, што);

3. (во что — стремиться стать кем-л.) разг. ме́рыцца, цаля́ць, нацэ́львацца;

4. (намереваться) уст. мець наме́р, збіра́цца; (рассчитывать) разлі́чваць; спадзява́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тяготе́ть несов.

1. (испытывать тяготение) прыця́гвацца;

Луна́ тяготе́ет к Земле́ Ме́сяц прыця́гваецца да Зямлі́;

2. (иметь склонность, влечение) мець ця́гу (схі́льнасць), імкну́цца, цягну́цца;

тяготе́ть к иску́сству мець ця́гу (схі́льнасць) да маста́цтва, імкну́цца (цягну́цца) да маста́цтва;

3. (давить) гнясці́ (каго, што); душы́ць (каго, што); (висеть) вісе́ць (над кім, над чым).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГО́РНЫЯ ВО́ЙСКІ,

спецыяльныя агульнавайсковыя, артыл., інж. і інш. часці і злучэнні, прызначаныя для вядзення дзеянняў у горнай мясцовасці. У некат. арміях горныя войскі наз. альпійскімі (Францыя, Італія), горнапяхотнымі (ФРГ і інш.), горнастралковымі (СССР да сярэдзіны 1950-х г.). Камплектуюцца пераважна з жыхароў горных раёнаў; забяспечваюцца спец. абмундзіраваннем і амуніцыяй; пяхота горных войскаў можа мець палегчанае ўзбраенне, артыл. часці — горную артылерыю і мінамёты палегчанай канструкцыі, прыстасаваныя для руху ў гарах на ўючных жывёлах і інш.

т. 5, с. 365

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Kollisión

f -, -en сутыкне́нне, калі́зія, канфлі́кт

in ~ geráten* — мець сутыкне́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)