аба́пал

1. нареч. с обе́их сторо́н; по о́бе сто́роны;

а. цягну́ўся лес — с обе́их сторо́н (по о́бе сто́роны) тяну́лся лес;

2. предлог с род. по обе́им сторона́м;

дубкі́ раслі́ а. даро́гі — дубки́ росли́ по обе́им сторона́м доро́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

устрани́ть сов.

1. устарані́ць; (убрать) прыня́ць, мног. папрыма́ць; прыбра́ць; (уничтожить) зні́шчыць; (ликвидировать) ліквідава́ць;

устрани́ть препя́тствие устарані́ць (зні́шчыць) перашко́ду;

устрани́ть прегра́ду с пути́ устарані́ць (прыня́ць, прыбра́ць) перашко́ду з даро́гі;

2. (уволить) зво́льніць, зняць (з паса́ды); (на время) устарані́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

разваро́т м

1. (кругом [на 180º]) Kéhre f -;

2. (дарогі) Kúrve [-və] f -, -n;

баявы́ разваро́т ав вайск stéile Kéhrtkurve;

3. аўта Wénden n -s, Wéndemanöver [-vər] n -s, -;

зрабі́ць разваро́т wénden vi;

4. (дзве сумежныя старонкі́ кнігі, сшытка і г. д) Séitenpaar n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

odwalić

зак. адваліць;

odwalić kamień — адваліць камень;

2. перан., разм. odwalić kawał drogi — адмахаць кусок дарогі;

odwalić kawał roboty — зрабіць добрую частку працы;

odwalić kawał — выкінуць штуку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

leg [leg] n.

1. нага́; ла́па, ла́пка

2. но́жка (мэблі)

3. кало́ша, калашына́

4. эта́п, ча́стка даро́гі або́ маршру́ту

5. sport тур, круг, эта́п (у эстафеце)

♦

not have a leg to stand on infml не мець магчы́масці даказа́ць што-н.;

pull smb.’s leg infml дуры́ць каго́-н.;

be on its last legs infml кана́ць; дайсці́ да ру́чкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дзе́льніца

1. Участак для рамонту дарогі або моста (Гарб., Нас. АУ).

2. Удзел; спадчынная частка маёнтка (Гродз. 1538 АВК, XVII, № 18).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

набо́й

1. Астаткі саннага шляху (Стол.). Тое ж нака́т, лядок (Слаўг.).

2. Частка дарогі, дзе ступае конь, запрэжаны ў воз (Стол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

verflíegen

*

1.

vi (s)

1) зніка́ць, рассе́йвацца (пра пах, туман)

2) ху́тка прахо́дзіць (пра час, гнеў і г.д.)

2.

(sich) збіва́цца з даро́гі

(пра самалёт, птушку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

дакапа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Капаючы, дасягнуць чаго‑н., дабрацца да чаго‑н. Дакапацца да вады. Дакапацца да гліны. □ Бывала, збочыць крыху танк з дарогі — і праваліцца ў дрыгву так глыбока, што да яго немагчыма і дакапацца. Мележ.

2. перан. Разм. Дайсці да чаго‑н., дашукацца. Дакапацца да праўды. Дакапацца да прычыны. □ [Галай] павінен быў дазнацца, што за агеньчыкі бачыліся яму ўночы, дакапацца да сутнасці з’явы. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кінуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

1. Кінуцца адкуль‑н. уніз; выскачыць. Выкінуцца з парашутам. Выкінуцца з акна. // З сілай выбіцца, вырвацца вонкі. З-за калгаснай пуні выкінулася паласа жоўтага святла, паказаўся агеньчык і паплыў у напрамку дарогі. Дуброўскі.

2. Вываліцца, выпасці адкуль‑н. Пісьмо.. выкінулася з бумажніка і асталося ляжаць на снезе. Чорны. Праз паўгадзіны Лабановіч сядзеў у калымажцы і падтрымліваў Анцыпіка, каб ён не выкінуўся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)