inhibit [ɪnˈhɪbɪt] v.

1. перашкаджа́ць; заміна́ць; стры́мліваць;

Tight clothing may inhibit breathing. Цеснае адзенне можа перашкаджаць дыханню.

2. ско́ўваць;

His presence inhibits me. Яго прысутнасць скоўвае мяне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lined [laɪnd] adj.

1. падшы́ты, на падбі́ўцы (пра адзенне)

2. лінава́ны, разлінава́ны (пра паперу)

3. маршчы́ністы (пра скуру)

4. : tree-lined streets ву́ліцы з дрэ́вамі ўздоўж іх

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

парва́ць, -ву́, -ве́ш, -ве́; -вём, -вяце́, -ву́ць; -ві́; -ва́ны; зак., што.

1. Разарваць або крыху падраць.

П. вяроўку.

П. адзенне.

2. перан., з кім. Адразу, рэзка спыніць (знаёмства, адносіны і пад. з кім-н.).

П. дыпламатычныя адносіны.

П. з ранейшымі сябрамі.

◊

Жылы парваць (разм.) — надарвацца ад цяжкай працы.

|| незак. парыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абцягну́ць, -цягну́, -ця́гнеш, -ця́гне; -цягні́; -ця́гнуты; зак., што.

1. Туга нацягнуўшы, абшыць, абабіць тканінай і пад.

А. канапу.

2. Прывесці ў парадак на сабе адзенне, паправіць, пацягнуўшы ўніз.

3. Адцягнуць, апусціць.

Груз абцягнуў вяроўку.

4. Абгарадзіць.

А. дротам участак пашы.

|| незак. абця́гваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абця́гванне, -я, н. і абця́жка, -і, ДМ -жцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ватэрпру́ф

(англ. waterproof = воданепранікальнасць)

1) тканіна, якая не прапускае ваду, а таксама вырабы з яе (адзенне, палаткі);

2) перан. жаночае летняе паліто.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

джэ́рсі́

(англ. jersey, ад Jersey = назва вострава ў праліве Ла-Манш)

шарсцяная або шаўковая трыкатажная тканіна, а таксама адзенне з такой тканіны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пе́плум

(лац. peplum, ад гр. peplos = пакрывала)

верхняе адзенне старажытных грачанак і рымлянак з лёгкай тканіны ў зборку, якое надзявалася на туніку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сарафа́н

(рус. сарафан, ад перс. sräpā = урачыстае адзенне)

рускі народны жаночы ўбор у выглядзе свабоднай доўгай сукенкі без рукавоў з засцежкай пасярэдзіне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Маклы́жжа ’мокрае адзенне’ (докш., Сл. ПЗБ), віл. макляддзё (там жа). Роднаснае да (на)‑моклы < мокнуць (гл.). Аб суфіксе ‑ыж гл. Сцяцко (Афікс. наз., 182).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сві́сты экспр. ‘адзенне вузкае, цеснае’ (Юрч. Сін.). Параўн. польск. świstek ‘звітак’. Да свіст, свішч ‘вузкая адтуліна’ (гл.), параўн. размоўнае штаны дудачкамі (з вузкімі калашынамі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)