Verbum

марнава́цца, -ну́юся, -ну́ешся, -ну́ецца; -ну́йся; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Траціцца без карысці, прападаць.

Марнуюцца сілы.

2. Тое, што і мардавацца (у 2 знач.).

М. ў турме.

|| зак. змарнава́цца, -ну́юся, -ну́ешся, -ну́ецца; -ну́йся.

марнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; незак.

1. што. Траціць без карысці, марнатравіць.

М. час.

2. каго. Мучыць, стамляць.

М. людзей.

|| зак. змарнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны.

|| наз. марнава́нне, -я, н.

марнасло́ўе, -я, н.

Пустая размова, пустаслоўе.

|| прым. марнасло́ўны, -ая, -ае.

марнатра́вец, -ра́ўца, мн. -ра́ўцы, -ра́ўцаў, м.

1. Той, хто неразумна, марна траціць што-н.

2. Пра дрэннага чалавека.

|| ж. марнатра́ўка, -і, ДМ -ра́ўцы, мн. -і, -ра́вак.

|| прым. марнатра́ўны, -ая, -ае.

Марнатраўнае жыццё.

марнатра́віць, -ра́ўлю, -ра́віш, -ра́віць; незак., што.

Тое, што і марнаваць (у 1 знач.).

М. набытак.

марнатра́ўства, -а, н.

Неразумная, марная трата чаго-н.

Выкараняць м.

марне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Засыхаць, чахнуць, чэзнуць.

Сад марнее без дажджу.

2. Гібець, чахнуць (пра чалавека).

М. ад нуды.

3. Занепадаць, марна прападаць.

Марнее зямля.

|| зак. змарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

ма́рны, -ая, -ае.

1. Дарэмны, бескарысны.

Марныя намаганні.

2. Змарнелы, чэзлы, худасочны.

М. конік той ледзь цягне.

|| наз. ма́рнасць, -і, ж.

маро́жанае, -ага, н.

Замарожаная салодкая ежа са смятанкі, пладова-ягаднага соку.

маро́жаніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Прыстасаванне для прыгатавання марожанага.