Verbum

заглыну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Увабраць у сябе глытком; праглынуць (звычайна пра рыбу). Шчупак заглынуў жыўца.

закрыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да закрыцца.

2. Зал. да закрываць.

•••

Рот не закрываецца ў каго гл. рот.

замілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., каго.

Прывесці ў замілаванне; расчуліць. [Паэта] можа замілаваць бурштынавая кропля мёду на замурзаным твары хлопчыка. Бярозкін.

ачапле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ачапляць — ачапіць.

2. Група, атрад узброеных людзей, якія ачапілі каго‑, што‑н.

ву́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак., каго.

Лавіць вудай, спінінгам (рыбу). З вузкага, адсечанага з кармы чаўна два хлапчукі будзілі [рыбу]. Савіцкі.

вы́пасажыць, ‑жу, ‑шыш, ‑жыць; зак., каго.

Разм. Прымусіць пакінуць месца свайго жыхарства, знаходжання; выжыць; выправадзіць. Выпасажыць кватарантаў. Выпасажыць няпрошаных гасцей.

вы́піхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і выпхаць.

выпіха́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑ае.

Незак. да выпхнуць і выпхаць.

вы́пудзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго.

Разм. Нечакана напужаўшы, выгнаць адкуль‑н. Выпудзіць птушку з гнязда. Выпудзіць ліса з хмызняку.

выратава́льнік, ‑а, м.

Той, хто ратуе каго‑, што‑н.; збавіцель. Мы з Куксёнкам доўга развітваліся з нашым выратавальнікам Макаркам. Сабаленка.

адпява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго.

Спраўляць над нябожчыкам абрад адпявання. Калі пакідаў свет музыка, Яго на стале адпявалі. Танк.