тытані́т

(ад тытан)

мінерал класа сілікатаў бурага, жоўтага ці зеленаватага колеру, які трапляецца ў выглядзе дробных зярнят і выкарыстоўваецца для атрымання тытану.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

храмі́т

(ад хром)

1) мінерал класа вокіслаў і гідравокіслаў чорнага колеру; хромавая руда;

2) вогнетрывалы матэрыял з хромістага жалеза; выкарыстоўваецца ў металургіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аната́з

(фр. anatase, ад гр. anatasis = выцягненне)

мінерал класа вокісаў і гідравокісаў, двухвокіс тытану чорна-сіняга, бурага або жоўтага колеру з алмазным бляскам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

андалузі́т

(ад ісп. Andalucia = назва правінцыі ў Іспаніі)

мінерал класа сілікатаў белага, шэрага, ружовага або зялёнага колеру; выкарыстоўваецца як вогне- і кіслотатрывалы матэрыял.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бенітаі́т

(ад англ. San-Benita = назва акругі ў штаце Каліфорнія ЗША)

мінерал, тытанасілікат барыю белага, сіняга колеру або бясколерны; выкарыстоўваецца як паўкаштоўны камень.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бурнані́т

[ад фр. J. Bournon = прозвішча фр. мінералога (1751—1825)]

мінерал падкласа складаных сульфідаў бледна-шэрага колеру або бясколерны; руда свінцу, медзі, сурмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вульфені́т

[ням. Wulfenit, ад F. Wulfen = прозвішча аўстр. мінералога (1728—1805)]

мінерал класа малібдатаў, малібдат свінцу крышталічнай будовы, пераважна жоўтага колеру; руда свінцу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

глаўкані́т

(ад гр. glaukos = блакітна-зялёны)

мінерал класа сілікатаў зялёнага колеру; выкарыстоўваецца як мінеральная фарба, як калійнае ўгнаенне і для змякчэння жорсткасці вады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кіяні́т

(гр. kyanite = блакітны)

мінерал класа сілікатаў пераважна блакітнага, сіняга колераў; на Беларусі трапляецца ў крышталічных сланцах і кварцытах; выкарыстоўваецца для атрымання сілуміну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

магнеты́т

(ням. Magnetit, ад гр. magnetes = магнетычны)

мінерал класа вокіслаў і гідравокіслаў чорнага колеру, які ўтрымлівае жалеза і валодае магнітнымі ўласцівасцямі; магнітны жалязняк.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)