ку́кіш, ‑а, м.

Разм. Складзеная ў кулак рука з прасунутым вялікім пальцам паміж указальным і сярэднім як грубы жэст у знак здзеку, пагардлівай адмовы; фіга.

•••

Кукіш з’есці гл. з’есці.

Кукіш з маслам — зусім нічога (не даць, не зарабіць, не атрымаць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́каць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Часта ўжываць слова «так»; гаварыць слова «так» як пацвярджальны адказ на што‑н., як знак увагі да слоў субяседніка. — Так, так, — такаў Громаў. Лупсякоў.

та́каць ​2, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і тахкаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лейбл

(англ. label)

фірменны знак, этыкетка на адзенні (від таварнага знака, які мае таксама дэкаратыўнае значэнне).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

vestige

[ˈvestɪdʒ]

n.

сьлед -у m., рэ́шткі pl.; прыкме́та f., знак

not a vestige of evidence — анія́кага до́ваду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

emblem

[ˈembləm]

n.

1) знак, сы́мбаль

The dove is an emblem of peace — Го́луб — сы́мбаль мі́ру

2) эмбле́ма

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

foreshadow

[fɔrˈʃædoʊ]

1.

v.t.

быць перасьцяро́гай; за́гадзя пака́зваць, прадка́зваць

2.

n.

прыме́та f., знак -у m.; прадве́сьце n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

deference [ˈdefərəns] n. пава́га, паважа́нне, паша́на;

in/out of deference to у знак пава́гі (да каго-н./чаго-н.); з пава́гі (да каго-н./чаго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дзесятко́вы матэм dezimál, Dezimál-;

дзесятко́вы дроб Dezimálbruch m -(e)s, -brüche;

дзесятко́выя ва́гі Dezimálwaage f -, -n;

дзесятко́вы знак Dezimálzahl f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дэфі́с м палігр Divis [-´vi:s] n -es, -e; Téilungsstrich m -(e)s, -e, Bínde strich m (злучальная рыска); Trénnungsstrich m (знак пераносу)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пяча́ць ’уласны знак фізічнай або юрыдычнай асобы; адбітак’ (ТСБМ, Гарэц.), пяча́тка ’тс’ (ТСБМ, Нас., Шат.), ’кляймо’ (Нас.); укр., рус. печать, польск. pieczęć, чэш. pečeť, славац. pečať, в.-луж. pječat, серб.-харв. пѐчат, славен. pečát, балг. печа́т, макед. печат, ст.-слав. печать. Прасл. *pečatь, традыцыйна звязваецца з *pek‑ti ’пячы’ і першасным значэннем ’таўро (на скуры жывёлы)’, якое рабілася выпальваннем, літаральна “выпечаны знак”. Паходжанне ад грузінскага bečʼedi ’пячатка’, што ўзыходзіць да славяна-каўказскіх паралеляў Мара (Абаеў, Зб. Младэнаву, 327), патрабуе дадатковага абгрунтавання. Гл. Фасмер, 3, 255; Махэк₂, 441; БЕР, 5, 212; Сной₂, 501; Глухак, 473; Банькоўскі, 2, 547; ЕСУМ, 4, 363–364; ESJSt, 11, 633–634.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)