skinienie

н. знак; жэст, ківок;

przybiega na każde skinienie — бяжыць на кожны ківок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

но́та​2

(лац. nota = знак, заўвага)

афіцыйны дыпламатычны зварот урада адной дзяржавы да ўрада другой (напр. н. пратэсту).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

плюс

(лац. plus = больш)

1) знак складання або дадатнай велічыні ў выглядзе крыжыка;

2) перан. дадатны бок, перавага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Wúrzelzeichen

n -s, - матэм. знак ко́раня

das ~ entférnen — выво́дзіць з-пад ко́раня

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Erínnerungszeichen

n -s, -

1) знак на па́мяць; па́мятка

2) падару́нак на па́мяць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Мі́нус ’знак аднімання ад лічбы’, ’недахоп, адмоўны бок’ (ТСБМ), ст.-бел. минусъ ’мінус’ (XVII ст.) запазычана са ст.-польск. minus, якое з лац. minus ’менш’ (Булыка, Лекс. запазыч., 154). Магчыма і другое запазычанне праз рус. мову (Крукоўскі, Уплыў, 77).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

двацца́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. Грашовы знак вартасцю ў дваццаць адзінак. Чалавек нядбала выцягнуў з кішэні пацёрты кашалёк і адлічыў пяць дваццатак. Бажко. // Назва розных прадметаў (аўтобус, тралейбус маршруту № 20 і пад.), якія нумаруюцца лічбай 20.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тамга́, ‑і, ДМ ‑мзе, ж.

Гіст.

1. Кляймо, метка на чым‑н. як знак уласнасці (першапачаткова ў родавым грамадстве манголаў). // Пячаць, пячатка.

2. Гандлёвая пошліна ў Старажытнай Русі ў 13–15 стст., якую бралі, ставячы спецыяльнае кляймо на тавар.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

augury

[ˈɔgjəri]

n., pl. -ries

1) прадказа́ньне; прадве́сьце n.; прыкме́та f., знак -у m.

2) абра́д прадказа́ньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вопроси́тельный

1. пыта́льны, запыта́льны;

вопроси́тельный знак грам. пыта́льнік;

вопроси́тельное предложе́ние грам. пыта́льны сказ;

вопроси́тельное местоиме́ние грам. пыта́льны займе́ннік;

2. (испытующий) дапы́тлівы, запы́тлівы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)