рэ́шата ср. (мн. рашо́ты, род. рашо́т) решето́;

◊ галава́ як р. — дыря́вая голова́;

цу́ды ў рэ́шаце — чудеса́ в решете́;

насі́ць ваду́ рэ́шатам (у рэ́шаце) — погов. носи́ть во́ду решето́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

In silvam ligna ferre

Насіць дровы ў лес.

Носить дрова в лес.

бел. У лес дровы не возяць, а ў калодзезь ваду не льюць. У крыніцу ваду не носяць.

рус. Ехать в Тулу со своим самоваром. В лес дров не возят, в колодец воды не льют.

фр. Porter de l’eau à la mer (Носить воду в море).

англ. To carry coals to Newcastle (Таскать уголь в Ньюкасл).

нем. Man braucht nicht Eulen nach Athen zu tragen (Не нужно носить сов в Афины).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

przybrać

зак.

1. прыняць;

przybrać pozę — прыняць позу;

2. усынавіць; удачарыць;

3. упрыгожыць;

4. (пра ваду) прыбыць, прыбавіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вадо́хрышча ‑а, н. і вадо́хрышчы, ‑аў.

Адно з царкоўных зімовых свят. Увечар перад вадохрышчам, узялі яны свечку, мелу кавалак, крыжы на вушаках пісаць, міску жыта і пайшлі ў свіронак. Брыль. — Што гэта, бабка, тут робіш? — Ваду, панічок, свянцоную даю. — А, праўда! — прамовіў настаўнік. Сёння ж вадохрышчы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згатава́цца, ‑туецца; зак.

Зварыцца, прыгатавацца (пра ежу). Вечарам гарыць дзе-небудзь на беразе агонь, сядзіш з Лявонам Песцікам пры вогнішчы і чакаеш, калі згатуецца ў кацялку юшка. Лупсякоў. Уранні Леначка не захацела пачакаць, пакуль згатуецца снеданне. І гэта зноў засмуціла старую. Брыль. // Закіпець (пра ваду). Чай згатаваўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салда́цік, ‑а, м.

1. Памянш.-ласк. да салдат. Бабулька, відаць, мела добрае сэрца, пашкадавала салдацікаў: з цыбуляй вынесла і па агурку, і па кубку малака. Машара.

2. Дзіцячая цацка ў выглядзе салдата. Алавяны салдацік.

3. у знач. прысл. салда́цікам. У стаячым становішчы, стоячы. Скакаць у ваду салдацікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаачышча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Пазбаўляцца ад рознага бруду, чужародных прымесей (пра ваду, глебу). Як мінерал вада мае адну цудоўную якасць, якая вылучае яе сярод іншых, — здольнасць самачышчацца і самаўзнаўляцца. «Полымя».

2. Ачышчаць сябе, свае рады ад чаго‑н. лішняга, непатрэбнага. Партыя самаачышчаецца ад перараджэнцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапёр, ‑а, м.

Ваеннаслужачы сапёрных (інжынерна-сапёрных) часцей і падраздзяленняў. Зноўку ноч. Паўзуць сапёры, На ваду кладуць масты. А. Александровіч. Калі пачаліся баі на Хасане, .. [Мікола], сапёр, быў у страі, размініраваў японскія пазіцыі. Новікаў. Танкісты выглядвалі з люкаў і весела махалі... шлемамі сапёрам, што рамантавалі дарогу. Шамякін.

[Фр. sapeur ад saper — весці падкоп.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хуткаце́чны, ‑ая, ‑ае.

Які хутка цячэ (звычайна пра рэкі). Мост высокі, і з яго прыемна, нават трошкі страшнавата, наглядаць на хуткацечную ваду. Ракітны. // перан. Які хутка праходзіць, мінае. Праводжу, утароплены, плынь удаль. О, колькі ў сабе яна топіць і тоіць Хвілін хуткацечных пад покрывам хваль! Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ábhalten

* vt

1) затры́мліваць, не прапуска́ць (ваду)

2) (von D) утры́мліваць (каго-н. ад чаго-н.)

3) право́дзіць (сход)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)