рэ́шата ср. (мн. рашо́ты, род. рашо́т) решето́;

◊ галава́ як р. — дыря́вая голова́;

цу́ды ў рэ́шаце — чудеса́ в решете́;

насі́ць ваду́ рэ́шатам (у рэ́шаце) — погов. носи́ть во́ду решето́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)