Склют, склюд, шклют ‘цяслярская сякера з шырокім лязом’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сцяшк., Мядзв., Выг., Сл. ПЗБ, Сержп. Прымхі; кліч., Жыв. сл.), ‘скупы’ (Касп.; в.-дзв., Сл. ПЗБ), ‘худы (гарбаты), нязграбны чалавек’ (Жд. 2, Янк., Сл. Брэс., Скарбы; віл., Нар. сл.; віц., Нар. лекс.), ‘худы, высокі, гарбаты чалавек’ (Сцяц.), ‘жмінда’ (Касп.), ‘люты мароз’ (Шатал.), склю́ціна ‘худы’ (мёрск., Нар. словатв.), склюд ‘вялікі нос’ (Наша слова, 2000, 12 студз.), ст.-бел. склютъ ‘цяслярская сякера’ (Яблонскіс). Запазычанне з літ. skliùtas ‘цяслярская сякера’; гл. Брукнер, 494; Аткупшчыкоў, Лекс. балтызмы, 33; Урбуціс, Baltistica, 5 (2), 152 і наст. Свобада, Studies in Slavic Linguistics and Poetics, N. Y.—London, 1968, 247. Агляд літ-ры гл. яшчэ Лаўчутэ, Балтизмы, 22; Анікін, Опыт, 282. З літоўскага запазычаны таксама рус. склюд, укр. склюд, шклюд, польск. sklut ‘тс’. Формы з ш‑ (sz‑) з’явіліся на славянскай глебе. Склютава́ць ‘рабіць склютам’ (Жд. 1), паводле Урбуціса (там жа), магчыма, таксама з літ. skliutúoti ‘тс’, а склюдава́ць (ТСБМ) утвораны ўжо на беларускай глебе, таму што літоўскі назоўнік з ‑d‑ не адзначаны. Ст.-бел. склютъ, скгклютъ ‘тс’ фіксуецца з 1561 г.; гл. Булыка, Лекс. запазыч., 95.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тэмпера́мент

(лац. temperamentum = суразмернасць, належныя суадносіны частак)

1) сукупнасць псіхічных рыс асобы, якія залежаць ад фізіялагічных асаблівасцей арганізма і складаюць пэўны псіхалагічны тып (напр. флегматычны т., халерычны т.);

2) жыццёвая энергія, здольнасць да ўнутранага ўздыму, страснасць (напр. чалавек з тэмпераментам).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

brash

I [bræʃ]

1.

adj.

1) наха́бны, непачці́вы, дзёрзкі

a very brash young man — ве́льмі непачці́вы малады́ чалаве́к

2) пасьпе́шлівы, неабду́маны; неразва́жлівы, неразва́жны

a brash act — неабду́маны крок

2.

n.

1) пры́ступ хваро́бы

2) вы́сыпка f.

3) пяко́тка f.

4) рапто́ўны ве́цер з дажджо́м

II [bræʃ]

n.

ку́ча абло́мкаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

future

[ˈfju:tʃər]

1.

n.

1) бу́дучыня, пры́шласьць f.

for the future — на бу́дучыню

in the future — у бу́дучыні

A young man with a future — Малады́ чалаве́к з бу́дучыняй

2) бу́дучы час дзеясло́ва

2.

adj.

бу́дучы

а) future events — бу́дучыя падзе́і

б) Gram. future tense — бу́дучы час

•

- futures

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

intellect

[ˈɪntələkt]

n.

1) ро́зум -у m., здо́льнасьць чалаве́ка мы́сьліць, разважа́ць; інтэле́кт -у m.

2) высо́кая інтэліге́нтнасьць; вялі́кія разумо́выя здо́льнасьці

a man of intellect — чалаве́к з вялі́кімі разумо́вымі здо́льнасьцямі

3) інтэлектуа́л -а m.

Skaryna was a great intellect of his time — Скары́на быў вялі́кім інтэлектуа́лам свайго́ ча́су

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

stray

[streɪ]

1.

v.i.

1) блудзі́ць; блука́ць, туля́цца, бадзя́цца; адбіва́цца (ад ста́тку)

2) зьбіва́цца з пра́вільнага шля́ху

2.

adj.

які́ блука́е, туля́ецца, які́ заблудзі́ў, адбі́ўся ад грамады́, аблу́дны

stray dog — бяздо́мны саба́ка

3.

n.

бадзя́га, туля́га -і m. & f.; чалаве́к, які́ заблудзі́ў, жывёліна, што адбілася ад ста́тку

•

- strays

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

wicked

[ˈwɪkɪd]

1.

adj.

1) дрэ́нны, злы, ліхі́; немара́льны; грэ́шны

a wicked person — злы, ліхі́ чалаве́к

wicked deeds — немара́льныя ўчы́нкі

2) гарэ́зьлівы, сваво́льны, зласьлі́вы

a wicked smile — зласьлі́вая ўсьме́шка

3) informal непрые́мны; суро́вы

a wicked task — непрые́мнае зада́ньне

a wicked storm — страшэ́нная навальні́ца

2.

n.

грэ́шнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

około

I

вакол, навокал, навакол, наўкола;

biegać około stołu — бегаць навокал стала

II

каля, ля, прыблізна;

było około stu osób — было каля ста чалавек;

czekam około dwóch godzin — чакаю каля дзвюх гадзін (прыблізна дзве гадзіны)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

skaza

skaz|a

ж.

1. загана; хіба, вада, дэфект;

~a na szkle — драпіна на шкле;

2. перан. пляма, ганьба, загана;

człowiek bez ~y — бездакорны (беззаганны) чалавек;

2. мед. алергія; дыятэз;

~a białkowa — алергія на бялок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stracony

stracon|y

1. страчаны;

~y czas — страчаны час;

2. знішчаны, загублены;

(jeszcze) nic ~ego — яшчэ не ўсё страчана;

stoją na ~ej pozycji — яны адстойваюць безнадзейную справу;

~y człowiek — прапалы (прапашчы) чалавек;

3. дарэмны; марны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)