многагало́ссе, ‑я, н.

1. Адначасовае гучанне многіх галасоў; шум ад мноства галасоў, гукаў.

2. Спец. Адначасовае гучанне ў вакальным або інструментальным творы некалькіх галасоў; поліфанія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мурава́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Будынак з каменя або цэглы. Пабегла насустрач ліпавая алейка, брук і першыя гарадскія мураванкі. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надасла́ць, ‑дашлю, ‑дашлеш, ‑дашле; ‑дашлём, ‑дашляце; зак., што.

Разм. Прымаць па пошце або з кім‑н. Надаслаў нядаўна верш мне адзін знаёмы з вёскі. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наміна́л, ‑у, м.

Спец. Намінальная вартасць, якая абазначаецца на грашах, аблігацыях і пад. Продаж па наміналу. // Цана тавару, якая абазначана ў прэйскурантах або на таварах.

[Ад лац. nominalis — імянны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нане́т, ‑а, М ‑неце, м.

1. Музычны твор, які выконваецца на дзевяці інструментах або дзевяццю галасамі.

2. Ансамбль з дзевяці музыкантаў-выканаўцаў (інструменталістаў ці вакалістаў).

[Іт. nonetto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недаме́рак, ‑рка, м.

Тое, што не мае належнага або нармальнага памеру. Дошка-недамерак. // Разм. Абутак і вопратка большага размеру, чым дзіцячы, і меншага, чым дарослы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няе́зджаны, ‑ая, ‑ае.

Такі, па якому зусім або даўно не ездзілі. Машыны ішлі напрасткі, выбіраючы абавязкова няезджаную паверхню. Мележ. Каленік ідзе даўно няезджанай дарогай. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабсыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абсыпаць усё, многае або ўсіх, многіх. У завулку ніводнай жывой душы, снег паабсыпаў дрэвы, платы, частаколы, хаты. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадрака́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак., ад каго-чаго і каго-чаго.

Адрачыся ад усяго, многага або ўсіх, многіх. Паадракацца ад сваіх абяцанняў. Паадракацца знаёмых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыблы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Выблытаць з чаго‑н. усіх, многіх або ўсё, многае. Павыблытваць ногі з дроту. Павыблытваць птушак з сіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)