адазва́ць, ‑заву, ‑завеш, ‑заве; ‑завём, ‑завяце; зак., каго-што.

Тое, што і адклікаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзыўны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які змяшчае паведамленне аб адкліканні каго‑н. Адзыўная грамата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заняво́льнік, ‑а, м.

Той, хто заняволіў або занявольвае каго‑, што‑н. Іншаземныя занявольнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запужа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Запалохаць, застрашыць, зрабіць баязлівым. Запужаць дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затаўрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Спец. Паставіць таўро; заклеймаваць. Затаўраваць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашту́рхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Стаміць, замучыць частымі штуршкамі. Заштурхалі ў натоўпе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згрува́сціць, ‑вашчу, ‑васціш, ‑васціць; зак., каго-што.

Бязладна зваліць у кучу. Згрувасціць кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́глушыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго-што.

Вылавіць, глушачы падводнымі выбухамі. Выглушыць рыбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́няньчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Рупліва даглядаючы, выгадаваць. Ленку.. [бацька] сам выняньчыў. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пацкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Забрудзіць, вымазаць. Выпацкаць паліто, твар, рукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)