Verbum

дуб’ё, -я́, н., зб. (разм.).

1. Палкі, колле і пад.

2. перан. Пра тупых, бесталковых людзей (пагард.).

маналі́тны, -ая, -ае.

1. гл. маналіт.

2. перан. Моцна згуртаваны, з’яднаны.

Маналітная армія.

|| наз. маналі́тнасць, -і, ж.

ме́нтар, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Настаўнік, выхавацель.

|| прым. ме́нтарскі, -ая, -ае.

М. тон (перан.: павучальны).

метафі́зік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Ідэаліст, прыхільнік метафізікі.

2. перан. Чалавек, схільны да абстрактных разважанняў.

мімахо́дам, прысл.

1. Праходзячы, праязджаючы міма.

М. зайсці куды-н.

2. перан. Між іншым, выпадкова.

М. сказаць.

куламе́са, -ы, ж. (разм.).

1. Гразь, змешаная са снегам, вязкая маса чаго-н.

2. перан. Бязладдзе, неразбярыха.

барбо́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Вялікі дваровы сабака.

2. перан. Пра злога, грубага чалавека (лаянк.).

безгало́вы, -ая, -ае.

1. Які не мае галавы, пазбаўлены галавы.

Б. селядзец.

2. перан. Някемлівы, неразумны (разм.).

рыпу́чы, -ая, -ае.

Які ўтварае рып.

Рыпучыя вароты.

Рыпучыя колы.

Р. голас (перан.).

|| наз. рыпу́часць, -і, ж.

закару́знуць, -ну, -неш, -не; -ру́з, -зла; -ні; зак.

Стаць закарузлым.

Рукі закарузлі.

З. у сваіх звычках (перан.).