dominate

[ˈdɑ:mɪneɪt]

v.

1) дамінава́ць, пераважа́ць, мець перава́гу, панава́ць; быць гало́ўным

2) узвыша́цца над мясцо́васьцю; займа́ць кіру́ючае стано́вішча

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

надво́блачны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над воблакам, над воблакамі. Надвоблачная прастора. □ «Вось хутка і я буду лётчыкам, — з задавальненнем падумаў .. [Павел], — вазьму штурвал самалёта ў свае рукі і паімчуся ў надвоблачную даль». Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб, пра, адносна, наконт, да, над, па □ на тэму

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

celebrować

незак.

1. асабліва ўрачыста выконваць царкоўны абрад; адпраўляць урачыстае набажэнства;

2. перан. урачыста рабіць што; чараваць над чым;

celebrować śniadanie — урачыста рабіць сняданак; чараваць над сняданкам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

надгарта́нны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над гартанню.

•••

Надгартанны храсток гл. храсток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падшэ́фнік, ‑а, м.

Разм. Асоба або ўстанова, над якой узята шэфства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пама́заннік, ‑а, м.

Манарх, над якім учынілі абрад памазання на царства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парасо́ль, ‑я, м.

Спец. Самалёт-манаплан з крылом, устаноўленым над корпусам.

[Фр. parasol, ад лац. paro — адбіваю і sol — сонца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марко́тны

1. печа́льный, гру́стный; уны́лый;

ён глядзі́ць на ўсіх ~нымі вачы́ма — он смо́трит на всех печа́льными (гру́стными) глаза́ми;

старо́га му́чылі ~ныя ду́мкі — старика́ му́чили печа́льные (уны́лые) мы́сли;

над ле́сам стаі́ць м. шум — над ле́сом стои́т печа́льный шум;

2. фольк. кручи́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упа́рты

1. прил. упо́рный, насто́йчивый;

у. хара́ктар — упо́рный (насто́йчивый) хара́ктер;

~тая пра́ца над сабо́й — упо́рная (насто́йчивая) рабо́та над собо́й;

2. прил. упря́мый, стропти́вый;

у. чалаве́к — упря́мый (стропти́вый) челове́к;

3. в знач. сущ. упря́мец, стропти́вец;

◊ фа́кты — ~тая рэч — фа́кты — упря́мая вещь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)