надвоблачны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над воблакам, над воблакамі. Надвоблачная прастора. ▪ «Вось хутка і я буду лётчыкам, — з задавальненнем падумаў .. [Павел], — вазьму штурвал самалёта ў свае рукі і паімчуся ў надвоблачную даль». Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)