Разм. Гусці доўга, неаднаразова. Увосень, пасля таго, як дзень пры дні папагула ..малатарня, Тоня зноў пайшоў па грошы.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́ручка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
1.Дзеяннепаводледзеясл. выручаць — выручыць (у 1 знач.).
2. Утаргаваныя грошы. Здаць выручку ў банк.
•••
На выручку (пайсці, кінуцца і пад.) — на дапамогу каму‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
таталіза́тар, ‑а, м.
1. Механічны лічыльнік на скачках, які паказвае грашовыя стаўкі на таго ці іншага каня, а таксама бюро, якое прымае стаўкі і аддае выйгрыш.
2. Гульня на грошы на скачках.
[Фр. totalisateur.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ахэ́лік ’кухталь’ (Яўс.). Фанетыка сведчыць пра запазычанне; магчымыя крыніцы ў аргатычных словах, параўн. ням.арг.Cheilek ’пай з крадзенага, грошы’, ідыш chajlik ’доля, пай’ з ст.-яўр.cheluka ’пай’, сляды пераасэнсавання ў выразе даць у хэйлік ’даць у каршэнь’ (слаўг., Яшкін, вусн. паведамл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
То́рнуць ’штурхнуць, піхнуць’ (Юрч., Жд. 2), ’ткнуць, даць’ (Юрч., Жд. 3, Сл. ПЗБ), ’апусціць, усадзіць’ (Сл. ПЗБ), ’аддаць грошы’ (гарад., Нар. ск.). Відаць, дзеяслоў на ‑ну‑ ад імітатыва тор3 (гл.); менш верагодна ад торкнуць (гл.), шляхам спрашчэння спалучэння зычных у сярэдзіне слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
цыркулява́цьэк., тс.перан. zirkulíeren vi; in Úmlauf sein (прагрошы); біял.úmlaufen*vi (s) (пракроў)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
gotówka
gotówk|a
ж. наяўныя грошы; гатоўка;
~а w kasie — касавая наяўнасць;
płacić ~ą — плаціць наяўнымі грашыма;
sprzedać za ~ę — прадаць за наяўныя грошы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Пенязі (гіст.), ст.-бел.пенези ’грошы’ (Жыв. НС), пе́нязь ’дробная манета ў Польшчы ў XI–XIII стст.’ (Гарб.), укр.пе́нязь ’шэлег, паўгроша’, польск.pieniądz, н.-луж.péńez, в.-луж.pjenjez(e), чэш.peníz, славац.peniaz ’манета’, славен.pẹ̑nez ’тс’, серб.-харв.pjȅnez, pȉnezi ’грошы’, балг.пе́нез ’манета для маніста’, ст.-слав.пѣнѧѕь ’дынарый’. Прасл.*pěnędzь — запазычанне (пасля VIII ст. н. э.) са ст.-в.-ням.pfenni(n)g, pfending ’(сярэбраная) манета’ < лац.pannus ’кавалак, штука тавару’ < і.-е.*pan‑ ’кавалак палатна’, *(s)pen‑ ’прасці’. Наяўнасць ‑ě‑ замест ‑e‑ Мее (Études, 184) тлумачыць як падаўжэнне — кампенсацыя nn‑ > n. Іншыя версіі гл. Фасмер (233–234), Бязлай (3, 24), Махэк₂ (443).