разнара́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Размеркаванне каго- або чаго‑н. у планавым парадку; распараджэнне аб такім размеркаванні. Дачуўся, што ў райком камсамола прыйшла разнарадка пасылкі на вучобу ў Горацкі рабфак. Грамовіч. [Нямковіч] склала разнарадку, якому калгасу і колькі належыць атрымаць жамерын на цукровым заводзе. «Вожык».

2. Пісьмовае распараджэнне аб парадку выканання якіх‑н. работ або размеркаванні рабочых па рабочых месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

четвёрка ж.

1. в разн. знач. чацвёрка, -кі ж.;

получи́ть четвёрку на экза́мене атрыма́ць чацвёрку на экза́мене (іспы́це);

весёлая четвёрка ребя́т вясёлая чацвёрка дзяце́й;

2. (лошадей) чацвярня́, -ні́ ж., чацвяры́к, род. чацверыка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

капе́йка, -і, ДМ -пе́йцы, мн. -і, -пе́ек, ж.

1. Дробная манета, адна сотая рубля.

Рассыпаць капейкі.

2. зб. Грошы, грашовыя сродкі.

◊

Без капейкі — без якіх-н. сродкаў існавання.

Да (апошняй) капейкі — без астатку патраціць, заплаціць, атрымаць і пад.

Жывая капейка — пра ўсё, што дае даход.

Капейка ў капейку — пры падліку грошай: абсалютна дакладна, колькі патрабуецца.

Ні капейкі (за душой) — зусім няма грошай.

|| памянш. капе́ечка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

◊

Абысціся ў капеечку — дорага каштаваць.

|| прым. капе́ечны, -ая, -ае.

Капеечная манета.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адзна́ка, -і, ДМ -на́цы, мн. -і, -на́к, ж.

1. Знак, метка, след, якія паказваюць на што-н.; запіс, штамп і пад., якія сведчаць што-н.

А. на карце.

А. ў дакументах.

2. Прыкмета, акалічнасць, па якіх можна вызначыць што-н.

Па ўсіх адзнаках ураджай будзе добры.

3. Асаблівасць, рыса, якімі асоба ці прадмет адрозніваюцца ад іншых асоб ці прадметаў.

Індывідуальная а. асобы.

4. Агульнапрынятае абазначэнне ацэнкі ведаў і паводзін навучэнцаў.

Атрымаць выдатную адзнаку.

5. Ганаровы знак, ордэн, медаль і пад.

Дыплом з адзнакай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

derive

[dɪˈraɪv]

v.t.

1) атры́мваць; здабыва́ць; чэ́рпаць

to derive pleasure from — атрыма́ць прые́мнасьць ад

2) выво́дзіць з чаго́, вызнача́ць

3) пахо́дзіць, прасо́чваць пахо́джаньне ці пача́ткі

words derived from Latin — сло́вы лаці́нскага пахо́джаньня

4) рабі́ць высно́ву шля́хам дэду́кцыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

задавальне́нне н

1. (дзеянне) Zufríedenstellung f -, Befríedigung f -, -en;

задавальне́нне про́сьбы die Erfüllung [Gewährung] éiner Bítte;

2. (пачуццё) Zufríedenheit f -, Genúgtuung f -; Spaß m -es, Fréude f -;

атрыма́ць задавальне́нне Spaß háben, Genúgtuung erhálten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

education [ˌedʒʊˈkeɪʃn] n.

1. адука́цыя; навуча́нне, выхава́нне;

primary/secondary/higher education пачатко́вая/сярэ́дняя/вышэ́йшая адука́цыя;

compulsory education абавязко́вая адука́цыя;

the state education system дзяржа́ўная сістэ́ма адука́цыі;

a man of little education малаадукава́ны чалаве́к;

get/receive an education атрыма́ць адука́цыю

2. Education мето́дыка навуча́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паведамле́нне ср.

1. извеще́ние, уведомле́ние; сообще́ние;

2. осведомле́ние, сообще́ние;

1, 2 см. паведамля́ць;

3. (то, что сообщается) изве́стие; извеще́ние, сообще́ние;

апо́шнія ~нні — после́дние изве́стия;

4. (документ) извеще́ние, уведомле́ние;

атрыма́ць п. — получи́ть извеще́ние;

плаце́жнае п. — платёжное извеще́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

чацвёрка ж., в разн. знач. четвёрка;

напіса́ць ~ку — написа́ть четвёрку;

атрыма́ць ~ку на экза́мене — получи́ть четвёрку на экза́мене;

вясёлая ч. дзяце́й — весёлая четвёрка ребя́т;

ч. ко́ней — четвёрка лошаде́й;

ч. пік — четвёрка пик;

ло́дка-ч. — ло́дка-четвёрка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Сцячы́ 1 ’зрабіцца кволым, тонкім’ (Сл. ПЗБ; ст.-дарож., Ск. нар. мовы), стычэ́ ’зніцець, вырасці кволым (аб гурках, бураках)’ (драг., Ск. нар. мовы), сцякаць ’рабіцца тонкім, кволым (пра гародніну)’ (Сл. ПЗБ), сце́каць ’марнець ад ценю (пра расліны)’ (ТС). Параўн. укр. стіка́ти ’зрабіцца кволым, захірэць (пра расліну)’, польск. ściekać ’тс’. Узыходзіць да *tekti ’цячы’, ’бегчы, імкнуцца’, параўн. літ. tekė̃ti, ištekė̃ti ’паднімацца ўверх’, у тым ліку пра расліны, якія хутка растуць, каб вырвацца з ценю.

Сцячы́ 2 ’быць дастатковым, хапаць’: як мукі сцячэ, то і няўмелька спячэ (Янк. БП). Параўн. серб.-харв. стѐћи ’набыць, здабыць’, дыял. сте̏ћ ’атрымаць, зарабіць’, што да прасл. *tekti (Скок, 3, 450). Да цячы, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)