ВЕ́РНЕР (Werner) Мар’яна, спявачка і драм. актрыса 2-й пал. 18 ст. У 1783—85 актрыса прыдворнага т-ра К.С.Радзівіла Пане Каханку ў Нясвіжы. У ліст. 1785 заключыла паўторны кантракт як педагог тэатр. школы ў Нясвіжы, паводле якога вучыла дзяцей прыгонных для выступленняў у «камедыхаўзе». Працавала, відаць, да 1791.
Г.І.Барышаў.
т. 4, с. 103
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ВАКФ, вакуф (араб. літар. ўтрыманне),
паводле мусульманскага права, маёмасць (рухомая і нерухомая), якая перадаецца дзяржавай або прыватнай асобай на рэліг. ці дабрачынныя мэты. Узнік у 7—8 ст. у Халіфаце, пазней пашырыўся на ўсе мусульм. краіны, стаў эканам. асновай мусульм. духавенства. Захаваўся ў Саудаўскай Аравіі і некаторых інш. краінах мусульм. Усходу.
т. 3, с. 467
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
накле́йка, ‑і, ДМ ‑клейцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. наклеіць.
2. Этыкетка, ярлык і пад., якія наклеены на што‑н. Фабрычная наклейка. Чамадан з наклейкамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падсе́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. падсячы, падсекчы (у 1, 2 і 4 знач.).
2. Спец. Насечанае месца на сасне для збору смалы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
палу́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. палудзіць (у 1 знач.); луджэнне.
2. Сплаў волава са свінцом, які ўжываецца для пакрыцця металічных вырабаў; луда.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нарэ́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. нарэзаць (у 4–9 знач.).
2. Вінтавыя канаўкі, разьба, якія робяцца звонку або ўнутры прадмета. Вінтавая нарэзка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыма́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прымазваць — прымазаць.
2. У азартных гульнях — грошы, якія дадаюцца кім‑н. да стаўкі якога‑н. іграка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыно́с, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыносіць — прынесці.
2. Уст. Тое, што прыносіцца ў выглядзе дару, падарунка. Не любіць з носам, а з прыносам. Прымаўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паступле́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. паступаць — паступіць (у 1, 3 і 4 знач.).
2. Тое, што паступіла куды‑н. (грашовыя сумы, афіцыйныя матэрыялы). Грашовыя наступленне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прадказа́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прадказаць.
2. Тое, што прадказана. Прадказанне старога бакеншчыка спраўдзілася. Выйшлі мы раніцай з дому — на дварэ ціха, цёпла. Ігнаценка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)