астэні́я, ‑і, ж.

Стан агульнай слабасці арганізма; бяссілле.

[Ад грэч. astheneia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атлусце́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. атлусцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атупе́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. атупець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачалаве́чанне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. ачалавечыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачмурэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. ачмурэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абеззяме́ленне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. абеззямелець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблысе́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. аблысець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмяльчэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. абмяльчэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнясла́ўленне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. абняславіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абязлю́дзенне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. абязлюдзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)