trouble spot [ˈtrʌblˌspɒt] n. неспако́йнае ме́сца; небяспе́чны раён, «гара́чае ме́сца»

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Авя́рнік ’аўчарня’ (ДАБМ) да *ovь (літ. avìs) > *ovʼar > ovʼar‑nikъ. Лінгвагеаграфія гэтага слова (раён, які мяжуе з паўночна-ўсходняй Літвой) гаворыць у карысць літоўскага ўплыву.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

backcountry

[ˈbæk,kʌntri]

adj.

вяско́вы, маланасе́лены (раён), правінцы́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

перадава́я у знач наз ж вайск (раён баёў) vórderste Líni¦e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

авечкагадо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да авечкагадоўлі, звязаны з ёй. Авечкагадоўчая ферма. Авечкагадоўчы раён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

горназаво́дскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да горных заводаў, горнай прамысловасці. Горназаводскі раён. Горназаводскія рабочыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канапляво́дчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канапляводства; звязаны з ім. Канапляводчы раён. Канапляводчае звяно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэгіён, ‑а, м.

Спец. Пэўная тэрытарыяльная адзінка (раён, вобласць), якая адрозніваецца ад іншых спецыфічнымі рысамі.

[Лац. regio — вобласць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тытуняво́дчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тытуняводства, звязаны з ім. Тытуняводчы калгас. Тытуняводчы раён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pedestrian precinct [pəˌdestrɪənˈpri:sɪŋkt] n. BrE раён або́ ву́ліца то́лькі для пешахо́даў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)