скопидо́мка ж., разг. скна́ра, -ры м. и ж., жмі́нда, -ды м. и ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
ша́йкаI (банда) ша́йка, -кі ж., ба́нда, -ды ж.; (компания) хе́ўра, -ры ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
сапля́к, ‑а, м.
Разм.
1. Саплівае дзіця.
2. Пагард. Дзіця, малы. [Пецька:] — Даўлянуў бы, здаецца, ды шкада сапляка — малы, дурны... Масарэнка. // Вельмі малады, няўмелы, нявопытны чалавек; малакасос. [Андрэй:] — Зірнуў я гэта скоса на вартавога, ат, сапляк нейкі, ды яшчэ з ліхтаром чырвоным. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ме́тад, -ду м. ме́тод;
марксі́сцкі дыялекты́чны м. — ист. маркси́стский диалекти́ческий ме́тод;
~ды навуча́ння — ме́тоды обуче́ния;
○ м. замяшчэ́ння — ме́тод замеще́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
верабі́на, ‑ы, ж.
Абл. Рабіна. Садок быў, праўда, невялічкі: Дзве верабіны ды тры дзічкі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мо́ладасць, ‑і, ж.
Абл. Маладосць. Ды наша моладасць слязам І сумным песням не паверыць. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плю́шнік, ‑у, м.
Тое, што і аер. Ужо зелянелі пад сонцам чароты ды плюшнікі. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хваста́ч, ‑а, м.
Абл. Трапкач. [Маці] схапіла са сцяны палатняны хвастач ды за .. [сынам], хацела адлупіць. Ставер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
kołować
незак.
1. калясіць; рухацца кругамі;
2. разм. хадзіць кругом ды навокал; гаварыць намёкамі;
3. разм. падманваць, ашукваць, круціць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Нагне́тка ’?’: Як‑бы з руты ды нагнетак / Букет велькі май уклаў (Цётка). Няясна, якая кветка маецца на ўвазе; фармальна слова вельмі падобна да польск. nogietek ’наготка’, сустракаецца і ў форме nogietka (Steffen. Słownik Warmiński. Wrocław, 1984), аднак не выключана, што гэта іншая расліна, лекавыя ўласцівасці якой могуць выкарыстоўвацца ў народнай медыцыне, напрыклад для лячэння навярэджванняў, параўн. тураўск. нагнёт ’ціск, прыгнёт’, чэрв. нагне́сці ’набіць’, воран. нагнётка ’мазоль’ і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)