violent [ˈvaɪələnt] adj.
1. гвалто́ўны; раз’ю́шаны, лю́ты;
die a violent death паме́рці не сваёй сме́рцю;
turn/get violent разлютава́цца, разбушава́цца;
He was in a violent temper. Ён разлютаваўся.
2. мо́цны, рэ́зкі;
a violent wind шалёны ве́цер;
a violent pain во́стры боль;
a violent colour кі́дкі ко́лер
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
разбереди́ть сов.
1. (вызвать боль) разверадзі́ць, развярэ́дзіць, раздражні́ць, раз’я́трыць, расцвялі́ць;
разбереди́ть ра́ну разверадзі́ць (развярэ́дзіць, раздражні́ць, раз’я́трыць, расцвялі́ць) ра́ну;
2. перен. (растревожить, разволновать) растрыво́жыць, расхвалява́ць;
разбереди́ть ду́шу растрыво́жыць (расхвалява́ць) ду́шу;
3. перен. (возбудить, усилить) раздражні́ць;
разбереди́ть самолю́бие раздражні́ць самалю́бства;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Ubi dolet, ibi manus adhibemus
Дзе баліць, туды рукі цягнем.
Где болит, туда руки протягиваем.
бел. Дзе баліць, там ручка, а дзе міла, там вочка. Дзе свярбіць, там і чэшуць. Язык заўсёды трэцца аб хворы зуб.
рус. Где мило, там глаза, где больно, там рука. Где зудит, там и чешут. Где мило, там глядь да глядь, где больно, там хвать да хвать.
фр. La langue va où la dent fait mal (Язык идёт туда, где болит зуб).
англ. Don’t take your harp to the party (He бери свою арфу на вечеринку, т. е. не отягощай других своими проблемами).
нем. Wo der Schmerz ist, da ist auch die Hand (Где боль, там также и рука).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
Lacrimae nihil profuturae
Слёзы нічым не дапамогуць.
Слёзы ничем не помогут.
бел. Слёзы ‒ вада, галаве ‒ бяда. Што слёзы ‒ раса. Плач, галасі ‒ рады не дасі. Слязамі няшчасце не дагоніш.
рус. Слезами горю не поможешь. Солью сыт не будешь, слезами горя не избудешь. Плакавши, долгов не заплатишь. Кручиною поля не изъездишь, а недруга слезами не утешишь.
фр. Cent ans de chagrin ne payeraient pas un liard de dettes (Сто лет печали/огорчений не оплатят и лиарда долгов). Par pleurs par cris et par hélas le mal on ne soulage pas (Рыданиями, криками и ахами не облегчить боль/горе).
англ. It is no use crying over spilt milk (Бесполезно плакать над пролитым молоком).
нем. Fremde Tränen sind Wasser (Чужие слёзы ‒ вода).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
náchlassen
*
1.
vt
1) паніжа́ць (цэны)
2) паслабля́ць, памянша́ць
3) пакіда́ць пасля́ сябе́
2.
vi слабе́ць, памянша́цца (пра боль); спада́ць (пра спякоту); здава́ць (пра поспехі)
nicht ~! — трыма́йся!
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
засла́ць I сов. засла́ть; (куда-л. далеко — ещё) усла́ть;
з. на Камча́тку — засла́ть (усла́ть) на Камча́тку;
з. груз не па прызначэ́нні — засла́ть груз не по назначе́нию
засла́ць II сов.
1. застла́ть, застели́ть;
з. стол абру́сам — застла́ть (застели́ть) стол ска́тертью;
з. ло́жак — застла́ть крова́ть;
2. (покрыть сплошь) устла́ть;
з. даро́гу кве́ткамі — устла́ть доро́гу цвета́ми;
3. перен. застла́ть, заволо́чь;
дым ~ла́ў дрэ́вы — дым застла́л (заволо́к) дере́вья;
нясце́рпны боль тума́нам ~ла́ў яму́ во́чы — невыноси́мая боль тума́ном застла́ла ему́ глаза́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ці́снуць I несов.
1. жать, дави́ть, тесни́ть;
ц. адзі́н аднаго́ ў нато́ўпе — жать (дави́ть, тесни́ть) друг дру́га в толпе́;
бот ~не нагу́ — сапо́г жмёт (да́вит) но́гу;
2. (разминать, выдавливать сок) жать; дави́ть;
ц. сок з вінагра́ду — жать сок из виногра́да;
ц. я́гады — дави́ть я́годы;
3. (руки) жать, пожима́ть;
4. (сердце, грудь и т.п.) сжима́ть, дави́ть, тесни́ть;
боль ~не гру́дзі — боль сжима́ет (да́вит, тесни́т) грудь;
5. разг. (быстро, энергично делать что-л.) жать, нажима́ть
ці́снуць II сов., однокр., см. ціскану́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
fester
[ˈfestər]
1.
v.i.
1) гнаі́цца (пра ра́ну), гнаі́цца (пра во́чы)
2) гнісьці́, гніць
3) разьвярэ́джвацца (пра кры́ўду, боль)
2.
v.t.
1) выкліка́ць гнае́ньне або́ запале́ньне
2) му́чыць, грызьці́, разьвярэ́джваць (ра́ну, кры́ўду)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
кро́іць, кро́ю, кро́іш, кро́іць; кро́ены; незак., што.
1. Разразаць (матэрыю, футра і пад.) на кавалкі пэўнай велічыні, выразаць па мерцы часткі чаго-н.
К. сукно.
К. сукенку.
2. Адразаць часткі ад цэлага або разразаць на кавалкі чым-н. вострым.
К. хлеб.
К. лыка.
3. перан. Прыносіць каму-н. душэўны боль (разм.).
К. сэрца.
|| зак. вы́краіць, -краю, -краіш, -краіць; -краены (да 1 знач.) і скро́іць, скро́ю, скро́іш, скро́іць; скро́ены (да 1 знач.).
|| наз. кро́йка, -і, ДМ кро́йцы, ж. (да 1 і 2 знач.) і крой, -ю, м. (да 1 і 2 знач.).
Курсы кройкі і шыцця адзення.
|| прым. кро́ільны, -ая, -ае (спец.).
К. стол.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
мігце́ць, ‑ціць; незак.
1. Ледзь свяціцца. У хаце чад, мігціць газніца. Лужанін. У адным акне мігцеў скупы агонь. Чарнышэвіч.
2. Свяціць няроўным бляскам. Праз некаторы час неба на ўсходзе пабялела і зоркі пачалі мігцець не так ярка. Ляўданскі.
3. Хутка праносіцца, мільгаць. Вятры тугія свішчуць ля кабіны, Мігцяць слупы, зігзагі паваротаў. Ставер.
4. перан. З’яўляцца на кароткі час і зноў знікаць. Мігцяць думкі. □ Мучыў боль па загінуўшым сыне, мігцела надзея хоць што-небудзь пачуць аб ім. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)