вопро́с м., в разн. знач. пыта́нне, -ння ср.; запыта́нне, -ння ср.;

национа́льный вопро́с нацыяна́льнае пыта́нне;

поста́вить вопро́с на обсужде́ние паста́віць пыта́нне на абмеркава́нне;

оста́вить вопро́с откры́тым пакі́нуць пыта́нне адкры́тым;

вопро́сы филосо́фии пыта́нні філасо́фіі;

задава́ть, зада́ть вопро́с задава́ць, зада́ць пыта́нне;

литерату́ра по э́тому вопро́су літарату́ра па гэтым пытанні;

отвеча́ть на вопро́с адка́зваць на пыта́нне (на запыта́нне);

вопро́с че́сти пыта́нне (спра́ва) чэ́сці (го́нару);

вопро́с вре́мени пыта́нне ча́су;

под (больши́м) вопро́сом (быть, остава́ться, находи́ться) пад вялікі́м сумне́ннем (быць, застава́цца, знахо́дзіцца);

поднима́ть, подня́ть вопро́с узніма́ць, узня́ць пыта́нне;

ста́вить под вопро́с (что) ста́віць пад пыта́нне (што);

что за вопро́с! зразуме́лая рэч!;

э́то совсе́м друго́й вопро́с гэ́та зусі́м і́ншая спра́ва (і́ншае пыта́нне);

вопро́с жи́зни и сме́рти пыта́нне жыцця́ і сме́рці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

долг

1. (обязанность) абавя́зак, -зку м.; доўг, род. до́ўгу м.;

гражда́нский долг грамадзя́нскі абавя́зак;

э́то не то́лько наш долг, но и обя́занность гэ́та не то́лькі наш доўг, але і абавя́зак;

счита́ть свои́м долгом лічы́ць сваі́м абавя́зкам;

нару́шить свой долг пару́шыць свой абавя́зак;

2. (взятое взаймы) доўг, род. до́ўгу м.;

возврати́ть долг вярну́ць доўг;

пе́рвым долгом пе́ршым чы́нам; (прежде всего) найпе́рш, перш за ўсё;

по долгу па абавя́зку, з абавя́зку;

отда́ть после́дний долг адда́ць апо́шні доўг (адда́ць апо́шнюю паша́ну);

брать в долг пазыча́ць (у каго);

дава́ть в долг пазыча́ць (каму);

быть, оста́ться в долгу быць, заста́цца ў даўгу́;

долг платежо́м кра́сен посл. што ві́нен, адда́ць паві́нен;

в долгу́ как в шелку́ погов. у даўгу́ як у шаўку́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изобража́ть несов.

1. (создавать образ кого, чего) ствара́ць во́браз (каго, чаго); (писать красками) малява́ць; (рисовать) рысава́ць; (лепить) ляпі́ць; (высекать) высяка́ць; (в литературе, театре, кино) пака́зваць; (жизнь, события — ещё) адлюстро́ўваць; (в литературе — ещё) апі́сваць, (словами) апі́сваць (што), раска́зваць (аб чым);

2. (быть, являться изображением чего-л.) быць, з’яўля́цца (чым), адлюстро́ўваць (што), уяўля́ць сабо́й (каго, што);

карти́на изобража́ла морско́й прибо́й карці́на адлюстро́ўвала марскі́ прыбо́й;

скульпту́ра изобража́ла во́ина скульпту́ра ўяўля́ла сабо́й во́іна;

3. (обнаруживать, выражать) выяўля́ць; выка́зваць;

лицо́ его́ изобража́ло скорбь твар яго́ выяўля́ў (выка́зваў) сму́так;

4. (выдавать себя за кого, представляться кем) прыкі́двацца (кім), стро́іць з сябе́ (каго), выдава́ць сябе́ (за каго);

изобража́ть из себя́ несча́стного стро́іць з сябе́ няшча́снага (выдава́ць сябе́ за няшча́снага);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отноше́ние ср.

1. (чьё-л. к кому-, чему-л.) адно́сіны, -сін ед. нет; ста́ўленне, -ння ср.;

внима́тельное отноше́ние к де́лу ува́жлівыя адно́сіны да спра́вы;

2. (связь, касательство) дачыне́нне, -ння ср.;

име́ть отноше́ние к чему́-л. мець дачыне́нне да чаго́е́будзь;

3. (общение, связи) только мн. адно́сіны, -сін ед. нет; стасу́нкі, -каў ед. нет;

произво́дственные отноше́ния вытво́рчыя адно́сіны;

быть в хоро́ших отноше́ниях быць у до́брых адно́сінах (стасу́нках);

4. мат. адно́сіны, -сін; адно́сіна, -ны ж.

отноше́ние двух переме́нных адно́сіна дзвюх зме́нных;

в обра́тном отноше́нии у адваро́тных адно́сінах;

геометри́ческое отноше́ние геаметры́чныя адно́сіны;

5. офиц. адно́сіна, -ны ж.;

присла́ли отноше́ние прысла́лі адно́сіну;

по отноше́нию, в отноше́нии у адно́сінах;

в э́том отноше́нии у гэ́тых адно́сінах;

во всех отноше́ниях ва ўсіх адно́сінах.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сойти́ сов.

1. в разн. знач. сысці́, мног. пасыхо́дзіць; (о краске — ещё) зле́зці; абле́зці;

сойти́ с ле́стницы сысці́ з ле́свіцы;

ночь сошла́ на зе́млю ноч сышла́ на зямлю́;

по́езд сошёл с ре́льсов цягні́к сышо́ў з рэ́ек;

сойти́ с диста́нции спорт. сысці́ з дыста́нцыі;

снег сошёл с поле́й снег сышо́ў з палёў;

2. (за кого, за что) замяні́ць (каго, што), быць заме́ст (каго, чаго);

сойдёт и так бу́дзе до́бра і так;

всё сошло́ хорошо́ усё абышло́ся до́бра;

сойти́ в моги́лу сысці́ ў магі́лу;

сойти́ на нет сысці́ на нішто́;

сойти́ со сце́ны сысці́ са сцэ́ны;

сойти́ с рук сысці́ з рук;

сойти́ с ума звар’яце́ць, з глу́зду з’е́хаць;

сойти́ с (со своего́) пути́ сысці́ са (свайго́) шля́ху.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́ить несов.

1. (о цене) каштава́ць;

ско́лько сто́ит? ко́лькі кашту́е?;

2. (заслуживать) быць ва́ртым;

он не сто́ит сожале́ния ён не ва́рты спачува́ння (спага́ды);

не сто́ит того́ безл. не ва́рта;

3. (надо, следует) безл. ва́рта;

э́ту кни́гу сто́иит проче́сть гэ́ту кні́гу ва́рта прачыта́ць;

4. (как только, едва) безл. ва́рта;

сто́ит сказа́ть одно́ сло́во, как он перебива́ет ва́рта сказа́ць адно́ сло́ва, як ён перапыня́е;

5. (требовать) каштава́ць;

э́то сто́ило большо́го труда́ гэ́та каштава́ла вялі́кіх намага́нняў;

овчи́нка вы́делки не сто́ит аўчы́нка вы́рабу не ва́рта, вычы́нка даражэ́йшая за аўчы́нку; аўчы́нка не ва́рта вычы́нкі;

ничего́ не сто́ит сде́лать э́то нічо́га не кашту́е (не зна́чыць) зрабі́ць гэ́та;

сто́ит то́лько заикну́ться ва́рта то́лькі заікну́цца;

игра́ не сто́ит свеч гульня́ не ва́рта све́чак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цена́

1. цана́, -ны́ ж.; (стоимость) кошт, -ту м.;

цена́ произво́дства цана́ вытво́рчасці;

опто́вая цена́ апто́вая цана́;

твёрдая цена́ цвёрдая цана́;

заготови́тельная цена́ нарыхто́ўчая цана́;

прода́жная цена́ прада́жная цана́;

быть в цене́ быць у цане́;

повыша́ться в цене́ павыша́цца у цане́;

повыше́ние (рост) цен павышэ́нне (рост) цэн;

сниже́ние цен зніжэ́нне цэн;

назна́чить це́ну вы́значыць цану́;

колеба́ние цен хіста́нне цэн;

2. перен. цана́, -ны́ ж., кашто́ўнасць, -ці ж., ва́ртасць, -ці ж.;

цена́ дру́жбы цана́ (кашто́ўнасць) дру́жбы;

в цене́ у цане́;

кра́сная цена́ найбо́льшая цана́, уся́ цана́;

грош цена́ грош цана́;

дорого́й цено́й дараго́й цано́й;

знать це́ну (кому-, чему-л.) ве́даць цану́ (каму-, чаму-небудзь);

любо́й цено́й любо́й цано́й;

цено́й жи́зни цано́й жыцця́;

цены́ нет цаны́ няма́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

balance

[ˈbæləns]

1.

n.

1) вага́ f. (прыла́да)

quick or Roman balance — бязьме́н -а m., спружы́нная вага́

2) раўнава́га f., ураўнава́жваньне n.

balance of forces — раўнава́га сі́лаў

to lose one’s balance — стра́ціць раўнава́гу

а) упа́сьці

б) раззлава́цца

3) духо́ўная раўнава́га, супако́й -ю m.

to keep one’s balance —

а) захава́ць раўнава́гу

б) захава́ць супако́й, быць спако́йным

4) супрацьва́га f.

5) баля́нс -у m., ро́зьніца паміж крэ́дытам і дэ́бэтам

6) informal рэ́шта; аста́ча f.; кане́ц -ца́ m.

for the balance of the week — да канца́ ты́дня, на праця́гу рэ́шты ты́дня

2.

v.t.

1) захо́ўваць раўнава́гу

2) ураўнава́жваць, рабі́ць ро́ўным, адно́лькавым

3) падво́дзіць баля́нс

- balance due

- balance of payments

- balance on hand

- in the balance

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

drift

[drɪft]

1.

v.t.

1) не́сьці; зно́сіць е́трам); гна́ць, зганя́ць

The raft drifted downstream — Плыт пане́сла па рацэ́

2) намята́ць

The wind drifted the snow into high piles — Ве́цер намёў гу́рбы сьне́гу

2.

v.i.

1) плы́сьці (па плы́ні), быць не́сеным плы́ньню

drift by — праплыва́ць

2) жыць бязмэ́тна, абіва́цца

3.

n.

1) цячэ́ньне n.

2) гу́рба (сьне́гу), нане́сеная ку́ча

3) кіру́нак -ку m., схі́льнасьць f.; накірава́насьць f.; тэндэ́нцыя f.

4) сэнс -у m.; значэ́ньне n.

I get the drift of this conversation — Я разуме́ю сэнс гэ́тай гу́таркі

I get the drift — Я разуме́ю, куды́ ты хі́ліш

5) дрэйф -у m. (самалёта, вадапла́ва), адхіле́ньне ад кіру́нку

- drift apart

- drift together

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fast

I [fæst]

1.

adj.

1) шпа́ркі, бо́рзды, ху́ткі

my watch is fast — мой гадзі́ньнік сьпяша́ецца

2) мо́цны

to take a fast hold of something — мо́цна ўхапі́цца за што-н.

3) які́ мо́цна трыма́ецца, ня бля́кне (пра ко́лер)

4) легкаду́мны, фрыво́льны; шалапу́тны

He led a fast life — Ён вёў шалапу́тнае жыцьцё

5) ве́рны

fast friend — ве́рны пры́яцель

2.

adv.

1) шпа́рка, бо́рзда, ху́тка

2) мо́цна; шчы́льна; пэ́ўна

The baby is fast asleep — Дзіця́тка мо́цна сьпіць

3) пасьпе́шна, безразду́мна

to live fast — марнатра́віць жыцьцё

play fast and loose — каза́ць адно́, а рабі́ць друго́е; быць няшчы́рым або́ ненадзе́йным

II [fæst]

1.

v.i.

пасьці́ць, по́сьнікаваць

2.

n.

пост -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)