боль м. Schmerz m -es, -en, Schmérzen pl, Weh n -(e)s, -e;

галаўны́ боль Kópfschmerz m, Kópfschmerzen pl;

без бо́лю schmérzfrei, schmérzlos;

з бо́лем у душы́ [на сэрцы] mit blútendem Hérzen;

душэ́ўны боль Séelenschmerz m, Hérzweh n;

прычыні́ць боль wéhtun* аддз.;

перане́сці боль Schmerz empfínden*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абавя́заны verpflíchtet; часцей перакладаецца формамі дзеясл müssen* і sóllen* (+ inf без zu);

я абавя́заны гэ́та зрабі́ць ich muß es tun;

ты не абавя́заны гэ́тага рабі́ць du sollst es nicht tun;

па-тво́йму [па-ва́шаму], я абавя́заны быў гэ́та цярпе́ць! іран. ich sóllte mir das gefállen lássen!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заня́так м.

1. (праца, справа) Beschäftigung f -, Tätigkeit f -;

па бо́чны заня́так Nébenbeschäftigung f;

без пэ́ўных заня́ткаў beschäftigungslos;

3. мн. заняткі (вучэбныя, ўрокі) Únterricht m -(e)s; Léhrveranstaltungen pl (у ВНУ);

4. вайск. Übung f -, -en;

страявы́я заня́ткі Exerzíerausbildung f -;

палявы́я заня́ткі Geländeausbildung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

warúm

adv чаму́, наво́шта, з яко́й прычы́ны

~ nicht gar! — вось яшчэ́!, гэ́тага яшчэ́ не хапа́ла

~ nicht? — чаму́ не?

◊ jédes Warúm hat sein Darúm — ≅ няма́ ды́му без агнр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zweck

m -(e)s, -e мэ́та, патрэ́ба

óhne ~ und Ziel — без мэ́ты і даро́гі

◊ der ~ héiligt die Míttel — мэ́та апра́ўдвае сро́дкі

zu wélchem ~? — з яко́й мэ́тай?, нашто́?

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éitel

a

1) пусты́, пыхлі́вы

auf etw. (A) ~ sein — ганары́цца, выхваля́цца чым-н

~ [éitler] Tang — мішура́

2) чы́сты (без дамешкаў)

3) пусты́, нікчэ́мны

~ Lug und Trug — адна́ хлусня́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мінда́льнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., з кім-чым і без дап.

Разм.

1. Быць сентыментальным, да прыкрасці ласкавым. [Лютынскі:] Я не з’яўляюся непраціўленцам злу: міндальнічаць і гуляць у шляхетнасць не буду. Крапіва.

2. Праяўляць празмерную мяккасць, паблажлівасць да каго‑н. [Даніла:] — Я гэта гавару, каб ты не міндальнічаў са зладзеямі ды гультаямі. Пасля людзі дзякуй скажуць. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мянта́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Наждачная лапатка, якой востраць косы. [Алесь] спыніўся, узяў вехцік сакавітай травы, абцёр палатно касы, і яна зазвінела, заспявала пад мянташкаю. Сабаленка.

2. перан. Разм. Пра таго, хто многа і без толку гаворыць; трапло. Шкада, што мянташкам Там-сям давяраюць І волю даюць Языкамі мянціць. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пало́йка, ‑і, ДМ ‑лойцы; Р мн. ‑лоек; ж.

Жменя атрапанага або ачэсанага льну. Андрэй без жалю ламаў і трушчыў церніцай лён, выціраў кастрыцу і клаў у кучу бліскучыя белыя палойкі. Чарнышэвіч. // перан. Аб пасме белых валасоў. [Сымон Баранавых] неяк бачком прайшоўся па пакоі і, рэзка рукою адкінуўшы назад ільняную палойку валасоў, застыў ад здзіўлення. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памянці́ць, ‑мянчу, ‑менціш, ‑менціць; зак.

1. што. Падвастрыць касу мянташкай. Вось пара памянціць ужо касу, пара нанава напляваць у рукі, а.. [Ігнат] махае яшчэ і яшчэ. Скрыган.

2. перан.; што, чым і без дап. Разм. Мянціць (у 2 знач.) некаторы час. Звычайных, абы памянціць языком, наведванняў Чорны не любіў і, не саромеючыся, бараніўся ад іх. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)