камы, ‑оў; адз. няма.
Абл. Бульбяная каша. Неяк з лесу хлапчукі-пастушкі прынеслі блішчастую жалезную качалку, і Феня таўкла ёю бацьку камы. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ма́йткі, ‑так; адз. няма.
Абл. Штаны, нагавіцы. Янка борздзенька нацягнуў майткі і верхнюю кашулю, хадакі ўзяў у руку і спусціўся на ток. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мніцельны, ‑ая, ‑ае.
Які бачыць небяспеку, непрыемнасць там, дзе іх няма; недаверлівы, беспрычынна падазроны. [Наталля:] Вы страшэнна мніцельны і выдумляеце сабе ўсялякія страхі. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
немагчыма, безас. у знач. вык.
Няма магчымасці, нельга. [Доктар:] — Дадому дабрацца было немагчыма. Васілевіч. Сучасную развітую літаратуру немагчыма ўявіць без рамана і аповесці. Казека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вогнепрыпасы, ‑аў; адз. няма.
Спец. Агнястрэльныя прыпасы (патроны, снарады і пад.), а таксама запалы, узрывальнікі, якія выкарыстоўваюцца для ўзрываў гранат, мін і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мардасы, ‑аў; адз. няма.
Груб. У выразе: па мардасах — па твары (біць), пра аплявухі. Мы ім [Пятлюру, Савінкаву, Антонаву] — па мардасах Ды пусцілі без зубоў. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасядушкі, ‑шак; адз. няма.
Абл. Тое, што і пасядзенкі. Кастусь звадзіў нават свайго новага знаёмага на пасядушкі з песнямі і на гулянку. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перабедаваць, ‑бядую, ‑бядуеш, ‑бядуе; зак.
Перажыўшы бяду, кончыць бедаваць. Людзі перабедавалі ўжо, хоць не маглі звык[нуцца], што ў калгасе няма Андрэя Дзедзіхі. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
поручы, ‑аў; адз. няма.
1. Гіст. Частка брані або лат, якая ахоўвала рукі ад локця да кісці.
2. Парчовыя нарукаўнікі ў адзежы свяшчэннаслужыцеляў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прасветлы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Радасны, шчаслівы. [Жонка:] — Бачыла я калі прасветлую гадзіну? Чорны. Няма яму прасветлай часіны ні дома, ні ў наймах. С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)