закульга́вець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закульга́вець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зару́чыны, ‑чын;
Абрад аб’яўлення каго‑н. жаніхом і нявестай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
культтава́ры, ‑аў;
Агульная назва тавараў, прызначаных для задавальнення культурных патрэбнасцей насельніцтва (музычных інструментаў, канцылярскіх прылад і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пампе́зны, ‑ая, ‑ае.
Які вызначаецца раскошай, пышнасцю, разлічанай на знешні эфект.
[Ад лац. pomposus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ро́стры, ‑аў;
[Гал. rooster — рашотка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ставы́, ‑оў;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
універса́ліі, ‑ій;
Тэрмін, які абазначае агульныя паняцці.
•••
[Ад лац. universalis — усеагульны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фля́кі, ‑аў;
1. Кішкі, вантробы, трыбухі жывёлы.
2. Страва, прыгатаваная з кішак, рубца і пад.
[Польск. flaki ад ням. Fleck — кавалак чаго‑н.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чаму́сь,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Кажушма́н, кожушман ’вялікі шчупак’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)