панаплята́ць сов. (во множестве) наплести́, понаплести́; (венков — ещё) нави́ть, понави́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панарабля́ць сов. (во множестве)
1. наде́лать; понаде́лать;
2. насори́ть, напа́чкать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панасяка́ць сов. (во множестве)
1. (наделать насечек) насе́чь;
2. наруби́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
улічы́ць сов. приня́ть во внима́ние, уче́сть;
у. заўва́гу — уче́сть замеча́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
правакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., каго-што.
1. Падбухторваць на якія‑н. дзеянні шляхам правакацыі (у 1, 2 знач.). [Астапчык:] — Я аднаго зараз баюся: каб не знайшліся гарачыя галовы і не хапіліся за зброю. Во тады будзе бяда! Урад даўно правакаваў на гэта «Грамаду». Машара.
2. Спец. Рабіць правакацыю (у 3, 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ДЗЯДКО́Ў Ігар Аляксандравіч
(11.4.1934, г. Смаленск, Расія — 27.12.1994),
рускі крытык і літ.-знавец. Скончыў Маскоўскі ун-т (1957). У 1957—76 у газ. «Северная правда» (Кастрама). Літ. дзейнасць пачаў у 1958. Даследаваў сучасную прозу. Аўтар кн. «Васіль Быкаў» (1980), у якой падрабязна прааналізаваў творчасць бел. пісьменніка, рэцэнзій на аповесці В.Быкава «Дажыць да світання» і «Пайсці і не вярнуцца», раман «Карнікі» А.Адамовіча.
Тв.:
Возвращение к себе. М., 1978;
Во все концы дорога далека. Ярославль, 1981.
т. 6, с. 136
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
заспа́ть сов., прост.
1. заспа́ць;
2. (нечаянно задушить во время сна грудного ребёнка) обл. прыспа́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нагота́ галізна́, -ны ж.; (нагое тело) го́лае це́ла;
◊
во всей наготе́ у непрыкры́тым (го́лым) вы́глядзе.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ширь шыр, род. шы́ры ж., шырыня́, -ні́ ж.;
во всю ширь на ўсю шыр (шырыню́).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перапу́джаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад перапудзіць.
2. у знач. прым. Ахоплены перапудам. З-пад кубла ўзняўся перапуджаны дзед, кінуўся са стопкі на двор, і тады ў адзін голас закрычалі і дзед і хлапчук: — Во-о-ой! — З-а-б-і-ў! Галавач. Борух выглядаў вечна перапуджаным, быў вяртлявы, надзвычайна худы. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)